Άναυδος κι ερωτησάκιας μια ζωή. Τι έγινε ρε παιδιά πότε, πώς, πούουουου ου ου; Πού το καημένο το κορκοδειλάκι, σαν πούυυυυ (πάμε με το ένα δύο τρία λέμε…ενωμένα τα χειλάκια και απορία στο μάτι μέχρι να σκάσει γάιδαρο και πουουουου ούλοι μαζί για συμπαράσταση) έγινε το κακό και δεν το πήρα πάαααααλι χαμπάρι; Και πότε ρε θεέ πότε με τη φορέσανε και κιχ δεν είπα; Και γιατί βρε μάνα εσύ που όλα τα με ξέρεις και όλα τα συ λέω γιατί ενώ με είπανε μόδα είναι το χαμηλοκάβαλο τώρα μη τον επιάνουνε κι ας πρόσεχες μη λιένε;
Πε με ρε μάνα έγινε κάτι και δεν κατάλαβα μίλα ρε μάνα μίλα ρε μάνα πατρίδα βάλε βουνά καμμένα και θάλασσες βρώμικες και δρόμους σκοτώστρες και γιοφύρια διακοσμητικά βάλε γυναίκες ξεμυαλιασμένες και άντρες ξέστρωτους παιδούδικη καβούρικη ψυχή όση σαπόμεινε και ιστορία θολή και γινάτι ατόφιο, βάλε φωνή και κύμα νακούσω πώς, που, πότε, γιατί πάλι σάφησα χαρτογιατάκικό μου καραβάκι να σε μακελέψει ημιαπασχολειό χαρτογιακάκικο σε μια φωτοτυπία της Τετάρτης που σουπιάζει τα μαγιάτικα θαλασσόρεινα θαλασσάρικα θαλασσιανά θαλασσένια θαλλασάκουστα θαλλασσάφερτα θαλλασσάπικρα θαλλασσάκρυβα θαλλασσάτρεμα θαλλασσάκλαφτα θαλλασσάκλειστα θαλλασσάπνιχτα θαλλασσακραύγατα θαλασσάπνιγα θαλλασάλιγα θαλλασσαδιάβαστα θαλλασσαγγέλητα θαλλασσαγέννητα θαλασσαδιάβατα θαλλέσωδιάλεχτα θαλλασούδικα
θαλασσοδρόσερα θαλασσάρμυρα θαλασσάκικα θαλασσομουρμούρικα θαλασσίζικα θαλασσαλάχεια θαλλασυστέρικα θαλασυστερικάαααααα θαλλασάλεχτα θαλλασαστέρινα θαλλάσδικα θαλλασίδικα θαλασσάδικα θαλασσαλλότινα θαλασσάρικα θαλασσιάτικα θαλάσσινα θαλλάσσιμα θαλασσικά… μωρέ τοπία… τόπια…μπάλλες χορταρισιες ολόδροσες τις λήγει με το έμπα τις λίγει άπρεπα σε σανόμπαλλες για τον στάβλο των –ιμών, -ινών, -ικών σας
αρμύρα μύρισε άφοβιο χαρτογιατάκικό μου καραβάκι
και δάγκανε ότι σου στερεί γιανοκαλοκαιράκι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου