ήταν τόσο ακριβό το πλήρωμα του άλεκτου
πολυαγαπημένο μου μουροσέληνο
που τώρα μ’ένα βήχα μόναχα
γαμωσύζυγο πιστόνε
φτύνω ακαταπαύστως κιτρινοπράσινα φλέματα
γαριασμένα αθήλυκα στρωσίδια
εις μίαν ευκοίλια φουσκοχύλικη παρωδίτσα
του εφηβικού γδαρμένου γκομενεδύου μου
φυτεμένο αδά που θέση θα πρεπε
στο ραγαδιασμένο κατσάκη λαιμό μου
μας είχα θυμάσαι;
όμως... άσπρη, καταφυγή υποσχεθεί
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου