Αμ...σορυ

Εκεί κάπου στο 50 στην Κομοτηνή, γκιουμουλτζίνε ταραφαντάν που λέγαμε και προψές, εμφανίστηκε ένας ξένος, γιαπαντζί, μπε.Και πήρανε φωτιά τα σοκάκια της αγοράς και λαγαλούγα φουλ στους καφενέδες, μπακ μπακ, γιαπαντζί, δες δες για τος ο ξένος...ιγκιλίζ καλίμπα, Άγγλος με φαίνεται, είπε ο Αμέτ που χε κάνει στα καράβια και σαν κάτι νακουσε να σιγομουρμουρίζει ο ξένος. Τα χαμπέρια πήραν σβάρνα και τα καλντερίμια κι άκούστηκαν πίσω κι απ τους ψηλούς μαντρότοιχους, βαλά μπιρ γιαπαντζί, αλήθεια αλήθεια ένας ξένος ήρθε, ταμ κασαμπαντάν, μες στην πόλη στην αγορά γυρνάζει ολημερίς κι ολονυχτίς, νε ιστί, μπε τσοτζούμ, τι να θέλει βρε παιδί...μπίλμιμ, που να ξέρω, ις αλλάχ, ις αλλάχ... ο θεός είναι μεγάλος. Και βάλαν τα μαντώ τα μαντίλια και τα τσόκαρα πάνω απ τα πατούνια οι κυρίες και βγήκαν απ τις αυλές στα σκαλοπάτια με τα σπόρια το λακιρντί και την απορία, νε ιστί, μπε...τι θέλει, άραγε, άμα ις αλλάχ, αυτός ξέρει και θα μας βοηθήσει.Την ένιωσε την αναστάτωση ο ξένος την έβλεπε σε κάθε στροφή, τους έβλεπε ναπομακρύνονται για να περάσει και να κρυφογελάνε και να τον εδείχνουν με το δάχτυλο...κι άρχισε ναπολογείται ο καψερός, αμ σόρυ να τους λέει ο άγγλος, αμ σόρυ όλο και πιο δυνατά μπας και τον ακούσουν, αμ σόρυ μπας και σταματήσουν ναλλάζουν δρόμο μόλις τον εβλέπουν...και αμ σορύ, άκουσαν στους καφενέδες και αμ σορύ ταξίδεψε στα σοκάκια, γελώντας και αμ σορύ έφτασε και στα σκαλοπάτια και κοκκίνησαν οι κυρίες και φτύσαν τους κόρφους τους


Γλωσσάρι

Αμ :Όχι το θκο μας αμ που να ξερες, αμ ουσιαστικό, γλυκό και τζιβιτζουλιάρικο, αναντίμ μπε, καταλάβατε...όι με ζορίζετε αδέρφια κι είμαι κι από παλάτι και δε λέμε εμείς τέτοια πράματα αμ μπε πως να το πω το σκοτεινο αντικείμενο του πόθου, εκείνο που και καράβι σέρνει...ε, μη μου πεις πάλι ανάμαντιμ, δεν κατάλαβα για θα τη φας τη μπούφλα

Σορύ : απ το σορίορ που θα πει ρωτάει και στα θρακιώτικα φεύγει η κατάληξη η βερυ ταμπλ τούρκικη και γένιτι σορύ, όπως σεβί απ το σεβίορ, μπιλί απ το μπιλίορ, γκελί απ το γκελίορ


Υ.Γ. και τραγουδάκι απ το Μάλαμα σήμερις... δεν παέννει με το αμ σορυ, αλλά για το Ρουλιώ το άσμα που θα πάει στο Μάλαμα, αδέρφια και θα την ακούσει λάιβ...την πριγκιπέσσα. Στην υγειά σας βδε!