τσουβάλιασμα

μόνο τον κώλο σου εγωιστικό κοπρόσκυλο του κερατά, μόνο τον κώλο σου και το μουνί σου... ζουμ σε σένα πάντα... τσουβάλιασες ανθρώπους ανάσες βιώματα, ένα αχταρμά τα κανες για σένα όλα, κομματάκια τους ανθρώπους... μωρή σκύλα είσαι... κόκκαλο κόκκαλο τους χώρισες τους ανθρώπους για να χεις να γλείφεις μια ζωή πεινασμένη, αχόρταγη, αχόρταστη...θλιβερή είσαι...όχι όχι επικίνδυνη είσαι,θλιβερά επικίνδυνη... χασάπης έκοψες κι έραψες κατά το δοκούν...ΑΝΘΡΩΠΟΥς, μωρέ, μες στο αίμα είσαι... δέσε σφάχτης... μυρίζεις... τώρα πια το μυρίζεις το αίμα, για όχι ακόμα... και τους έφτιαξες ένα αυτό που ήθελες σαν παιχνίδι,για τη συγκίνηση, για σένα μπας και λειψή δε νοιώθεις...λείψε κοπρόσκυλο, χάσου...γράψε τώρα λεξούλες μπας κιεξιλεωθείς, μπας και καθαρίσεις...γράψε και χτυπήσου... ανθρώπους μωρέ έχεις απέναντι ανάσες δάκρυα γέλια χέρια πόδια τι έκανες, μωρέ,δεν είναι παιχνίδι μωρέ, δεν είναι παιχνίδι η συγκίνηση... πως θα το συμμαζέψεις τώρα πως θα σε αντέξεις