roula karamitrou

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Δικαιούστε δυο χ, δυο διαγραφές στο βίντεο, όπου θέλει ο καθένας...είπαμε η εικόνα το χαλάει το πράμα, κάποιες φορές

8 σχόλια:

panagiota είπε...: Μου ξύπνησες πολλές αναμνήσεις με αυτό το τραγούδι!Χαμένη σε μία ξένη χώρα εκείνους τους καιρούς έψαχνα την"ταυτότητα" μου μαζί με το αβέβαιο μέλλον μου.
Θα μοιραστώ μαζί σου Ρουλιώ το ίδιο τραγούδι τραγουδισμένο το 1974 αντάμα με ένα ακόμα υπέροχο άσμα δοσμένο απο τον Γαργανουράκη.
Καλό μήνα ξανθούλα μου.

http://www.youtube.com/watch?v=-s9dofQwRvM

http://www.youtube.com/watch?v=E_XSLRehgvs

"καλύτερα να μ'έλεγαν Μαρία και να'μουν ράφτρα μες την κοκκινιά..."; 1 Μαΐου 2008 στις 11:06 μ.μ.
roula karamitrou είπε...: Σευχαριστώ για το μοίρασμα Παναγιώτα:)
Να σου ξομολογηθώ ότι ο Γαργανουράκης ήταν παιδικός μου έρωτας...ναι, ναι...τώρα γιατί εγώ τον έβαλα σε πρόσφατο βίντεο...ίσως για καθρέφτη
Καλό μήνα; 1 Μαΐου 2008 στις 11:54 μ.μ.
panagiota είπε...: Για τις παλιές αγάπες μην μιλάς...

"Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο

Σα να 'χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του

Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,

που τώρα δεν ζω παρά για να σ' αναστήσω.

Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια

Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ

Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,

το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου

Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;

Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου

Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.

Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα

Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά

Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;

Θέλω να έρθω να σε βρω. Είσαι γλυκιά και σ' αγαπάω

Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ' αυτά σε γνώρισα,

έτσι σ' αγάπησα, έτσι σε πίστεψα

Σε αισθάνθηκα λίγο μακρινή όταν γύρισες από την Αμερική

Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας

Απ' το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς η ίδια

Σ' αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη, καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει

Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν

Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε

Δεν έχω άλλα δάκρυα.

Μισώ το γράψιμο που είναι εκτόνωση,

που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου

Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη, είναι να κλαίω για σένα,

να κλαίω, να κλαίω.

Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω..."

Β.Βασιλικός (το τελευταίο αντίο); 2 Μαΐου 2008 στις 2:10 π.μ.
Ανώνυμος είπε...: Πως τ'όφεραν η μοιρα και τα χρόνια να μην ακούσεις έναν ποιητή !!!
Μεγάλη απώλεια Ρούλα.; 2 Μαΐου 2008 στις 3:12 π.μ.
roula karamitrou είπε...: Παναγιώτα, φχαριστώ για το τελευταίο αντίο. Μάρεσε...αν και το Βασιλικό δεν τον πολυσυμπαθώ...χωρίς να ξέρω τα γραφτά του...Ρούλειος διαίσθηση, τρομάρα μου...πολλάκις άστοχη!; 2 Μαΐου 2008 στις 7:24 μ.μ.
roula karamitrou είπε...: Ιεροκλή, συμπάθα με αν σε κακοκαρδίσω...αλλά στο λαιμό μου στέκεται από ψες το βράδυ και θα στο πω:)
Πρώτη φορά την επισκέφτηκες τη Ρούλα, δεν την ξέρεις και δεν την έχεις διαβάσει...μπάστα βρε Ιεροκλή να τη μάθεις και να μιλήσεις για τις απώλειές της. Εκτός κι αν μιλάς για δικιά σου απώλεια, οπότε, σχώρα με...η άνοιξη κι οι πατερίτσες της φταίνε της Ρούλας; 2 Μαΐου 2008 στις 7:30 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Sorry βρε Ρούλα για την αναστάτωση.Για δικιά μου απώλεια μιλούσα.Ο καθένας μας συγκρατεί από τα τραγούδια-ποιήματα,τους στίχους που τους αγγίζουν!
Υ.Γ.Περιμένω να ακούσω και άλλα ενδιαφέροντα τραγούδια!!; 4 Μαΐου 2008 στις 2:37 π.μ.
roula karamitrou είπε...: Εντάψει Ιεροκλή, ταμάμ:) σαν και γω να χω διάθεση να ψάξω σήμερα; 4 Μαΐου 2008 στις 7:55 π.μ.