Ίσα ρε πολυταξιδεμένοι, με την εμπειρία καράβι σας.
Ουρτ, ρε τσακαλάκια, που μόνο τα λιμάνια και η πλήξη τους σας φοβίζουν, ατρόμητοι.
Αντέστε που λεν και στο χωριό μου.Αντέστε,δεν μπορώ νακούω άλλο... τη σιγουριά σας, δεν μπορώ. Αντέστε στη φουρτούνα κι αφίκετε εμάς τους θολωμένους, κάθε που πατάμε στο λιμάνι να προσπαθούμε ναπαλλαγούμε απ τη ζαλούρα μας, να ζήσουμε με τη ναυτία και την κοτρώνα στο στομάχι
Get your own playlist at snapdrive.net!
Υ.Γ.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΒΔΕ ΖΟΥΔΙ,ΦΙΛΟΥΘΚΙΑ!
Περάστε απ΄τον Γιώργη, συνκολυμβητές, που χει καλά νέα για την Ελένη τη Βιτάλη, που αν και δεν ήταν σίγουρη,δεν θαλασσοπνίχτηκε και συνεχίζει να μας τραγουδάει
.jpg){kind=small}
11 σχόλια:
Καλησπέρα Ρούλα,
Δεν είναι η θάλασσα που κάνει ατρόμητους τους θαλασσινούς. Είναι η μιλιά της, που τους σαγηνεύει και ξεχνούν τα πάντα.
Καλησπέρα και σε σένα swell:)
Μαρέσει που μιλάς για τη μιλιά της, γιατί αυτήν μπορείς να την ακούσεις κι απ' την ακτή, εκεί που λιάζεσαι στον ήλιο
Γραψε και για κανα πλατανο με την βρυσουλα του απο κατω.Εμας τους βουνισοι,δεν μας αρεζει το πολυ νερο
Τώρα μου θυμίζεις το Θοδωράκη στο ορφανοτροφείο που τους πηγαίναν παραθέρηση σε κατασκηνώσεις κοντά στη θάλασσα και λεγε πως δεν τοθελε το πουλλλί το νιρό και μαζί με άλλους ορεσίβιους συμμαθητές, γυρνούσαν πλάτη και κοιτούσαν το βουνό
Είναι διαφορετική η μιλιά έξω, πίστεψέ με.
Γεια σου ρε Ρουλιώ, αυτή είσαι.
νάσαι καλά
Όντως είναι διαφορετική swell, το ξέρω, έχω βρεθεί και μέσα:)
Γεια σου και σένα Σεφ:)...ε μα, ρε παιδί μου!
Ενταξει Χαρουλα.Το περιστερι το ταχυδρομικο με βρηκε.
Να ναι καλά το πουλούδι:)
Δημοσίευση σχολίου