Ουζούν αντάμ, αχμάκ ολούρ!

Ναι, ναι αδέρφια δεν το λέειτο Ρουλιώ, μια τούρκικη παροιμία το λέει, όσο πιο αψηλός τόσο πιο αχμάκης... πιο μουρός, που λεγε κι η Λέγγω.
Τζαστ ταμάμ για τον Χασάν η παροιμία πάνω από 1 και 90 και μυαλό γκόλντουργκας...ναι βρε απ΄το γκολντουρ-γκολντουρ-γκόλντουρ που κάνουν οι σερνικές, όταν είναι σέξαψη...ναι, ναι κάπου θα τις έχετε ακούσει... τις σερνικές τις γαλλοπούλες. Ασταμάτητες γκόλντουρ-γκόλντουρ-γκόλντουρ και τα λαιμά τους και τα λειριά τους να συντονίζονται με τις φωνές τους κι όσο συντονίζονται, τόσο εξιτάρονται και συνεχίζουν ακάθεκτες, οι σερνικές οι γαλοπούλες.
Ταμ ο Χασάν ο ουζούν...ψέματα όχι μόνος... χωρίς παρέα δε λαλεί η σερνικιά η γαλοπούλα, θέλει παρεάκι τιριλό.Ταμ οι Χασάνηδες λοιπόν τρεις τον αριθμό.
Χασάν ο ουζούν, Χασάν ο Λατσό ο killer και Χασάν ο εγγονός του Ιμάμη απ΄τομορφόσογο. Ο δεύτερος κι ο τρίτος ξύπνιοι...και τον λέγαν γκόλντουργκα τον ουζούν και χιάρ από μικρό...μες στα σοκάκια της αγοράς τακουγες... χιαρά μπακ και γύριζε ο ουζούν να δει που 'ντοι οι ξύπνιοι. Κι αυτοί γκόλντουρ-γκόλντουρ-γκόλντουρ γελούσαν κρυμμένοι στις γωνίες.
Ώσπου πήγε ο δόλιος ο ουζούν στην πόλη μια φορά, μεγάλος ήταν εκεί πίσω απ' το καπαλί τσαρσί στην αγορά κι ακουγόταν από παντού... χιαρά μπακ, χιαρά μπακ κι έψαχνε να τους έβρει, αλαφιασμένος...και δω;Ώσπου σε μια στροφή έπεσε απάνω στον πάγκο με ταγγουράκια τα φρέσκα τα μικρά τα καταπράσινα...χιαρά μπακ του πε ο πωλητής χαμογελώντας και του το καθάρισε ταγγουράκι και ταλάτισε και το φαγε ο ουζούν...μοσχοβολούσε και τάρεσε πολύ και σαν να χαμογέλασε.
Και γύρισε πίσω και την είπε την ιστορία, μουρός για δεν είπαμε και τους την είπε με υπερβολή για να γελάσουν και χτυπήθηκαν απ΄τα γέλια μαζί... μα κάπου ανάμεσα στα γέλια ξανακούστηκε το γκόλντουρ- γκόλντουρ απ τους ξύπνιους και τα πήρε ο ουζούν, μεγαλώσαμε αδέρφια τους είπε, νισσάφι...γιετέρ το γκόλντουργκα, δε θα γίνω, άλλο μεζές για το ούζο σας... και τους απαράτησε σύξυλους.
Αναπάντεχος ο θυμός...ακόμα κι οι ξύπνιοι αιφνιδιάστηκαν, το παρακάναμε, φασλά γιαπτίκ είπε ο εγγονός του Ιμάμη, θυμούμενος την οικογενειακή παράδοση.
Αι σιχτίρ και συ νε φασλά γιαπτίκ, έτσι μεγαλώσαμε εμείς... νε φασλά γιαπτίκ; είπε ο killer... Σίμντι μπακ, τώρα θα δεις τι χουνέρι θα πάθει, ο ουζούν.
Και του στήσαν καρτέρι οι ξύπνιοι του ουζούν...ξέραν τις διαδρομές του...κι άρχισε να ψιλοβρέχει, αλλά εκεί...υπέρ πάντων το χουνέρι, γιατί έτσι μεγαλώσαν οι Χασάνηδες.
Κι όπως πήγαινε ο ουζούν σκυφτός για το σπίτι με τα χέρια στις τσέπες και το γιακά σηκωμμένο, ξεπετιόταν δυο τρία, κάθετα, σοκάκια πιο κάτω ο Λατσό με τα χέρια απλωμένα σαν φτερούγες, τρέχοντας στο βρεγμένο καλντερίμι και φωνάζοντας γκόλντουρ-γκολντούρ γκόλντουρ.Και στην επόμενη στροφή πάλι...και στη άλλη γωνιά γκόλντουρ-γκόλντουρ-γκόλντουρ, ξανά
Πάνω στο σιχτίρ πιλάφι του killer, την είπε τη γκόλντουργκα ο ουζούν, στο ούζο μετά το ετσιθελικό φευγιό του, το ξαφνικό...που έπινε και θυμόταν η αντροπαρέα, έπινε και σχωρούσε... νεντεν μπε Λατσό, γιατί μπε αρκαντάς...νασιλ μπε αντας, συνονόματε... γιατί δεν είπες τίποτα;


ΜΕΓΑΛΩΣΑΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ,ΓΙΕΤΕΡ!