ΑΛΛΙΩΣ !

Έβαλε την κάρτα με τη γάτα στον πίνακα
γ α έγραψε ...μαζι;... γα, απάντησε, αφού από κάτω μούγκα.
τ α έγραψε δίπλα...μαζί; ξαναρώτησε...τα, απάντησε μονάχη
Οπότε παιδάκια γ α...γα...τ α...τα κι όλο μαζί...γατα, εξήγησε χαμογελαστά. Εντάξει παιδάκια, πάμε μια φορά όλοι μαζί γ α...γα...τ α...τα... μαζί γατα. Επανέλαβε τρεις χορωδιακά με τη δική της τη φωνή, να προίσταται και το πλήθος νακολουθεί. Σιγοψυθιριστά οι κάπως μυημένοι και κρυμμένοι σιωπηλά οι υπόλοιποι.
Πάμε τώρα ένα ένα παιδάκι να διαβάσει, να δούμε τι μάθατε; ρώτησε χαμογελαστά και μοίρασε για το καινούριο το επικίνδυνο παιχνίδι...το ένας, ένας.
Ο Κώτσος το ξερε τούτο το παιχνίδι και δεν τάρεζε ντιπ.
Ωχ είπε από μέσα του κι έβγαλε το ένα πόδι απ το παράθυρο , έτοιμος για την έξοδο. Το παράθυρο ήταν η σανίδα σωτηρίας του...δεν χρειαζόταν πάντα, αλλά για καλό και για κακό ο Κώτσος το διάλεγε μόνιμα, για γκαβάντζα.
Για πες λοιπόν Μαρία γ α γα...τ α τα... γατα είπε φωναχτά, σίγουρη η Μαρία που ηγείτο των μυημένων.
Μπράβο Μαρία, πολύ καλά είπε χαμογελαστά η δασκάλα και διάλεξε κι άλλους 4-5 μυημένους για να συνεχίσουν το παιχνίδι.
Περίφημα, είπε μπράβο παιδάκια στα επαναλαμβανόμενα γ α γα...τ α τα...γατα.
Η ομάδα πετούσε το παιχνίδι προχώραγε η ώρα περνούσε...ο Κώτσος χαλάρωσε, αλλά όχι τόσο, ώστε να βάλει το ποδάρι μέσα...για καλό και για κακό.
Για πες μας τώρα εσύ Δημήτρη;
Ωχ...ο Κώτσος, ο Δημήτρης ήταν δικός...το παιχνίδι χόντραινε. Ανασηκώθηκε απ' την καρέκλα του κι έβγαλε πιο αποφασιστικά το ποδάρι όξω απ΄το παράθυρο...στο τέλος της αίθουσας, ευτυχώς το θρανίο του και δεν τον έπαιρνε χαμπάρι η δασκάλα.
Έλα Δημήτρη, πες μας.
Μούγκα ο Δημητρός.
Εντάξει είπε η δασκάλα με συγκατάβαση...πάμε μαζί...γ α γα... τ α τα...όλο μαζί;
ΚΑΤΣΟΥΛΑ είπε ο Ροδίτης...
ΜΑΤΣΚΑ ο Ντόντου...
Κίτε ο Χασάν...
Κότε ο Πομάκος...
ΚΟΤΚΑ το βουλγαράκι και πήδηξε ο Κώστας απ το παράθυρο, γιατί είχε έρθει η σειρά του να παίξει...και πις-πις...πις-πις...πις-πις είπε βγαίνοντας έξω, ψάχνοντας την πισίκα τη μαύρη.







Και για όσους δεν έφτιαξαν ποτέ ή ξέχασαν πως ο μάστορας φτιάχνει, γιατί κάποιοι τόνειρο το κάναν δουλειά...με τα νύχια, άλλη επιλογή δεν είχαν.
Άντε βρε, στόχους έχουμε στο σημάδι να εξασκηθούμε λίιιγο κι όλα καλά θα πάνε!