Μας ήρθε με mail το πρωί...

...Ήταν ντιπ ασπρόμαυρο κι είπα να βάλω λίγο γαλαζουλί, να το φωτίσει κομματάκι!





Συμβουλές αντιμετώπισης γυναικών σε προχωρημένη ηλικία (εκείνο με την κότα και το ζουμί, αγόρια;)
Συμβουλές αντιμετώπισης γυναικών σε προχωρημένη ηλικία ( και το άσμα με την πρόσθεση, τζάμπα το πε το κορίτσι;)





Είναι σημαντικό για κάθε παντρεμένο άντρα(κι οι αστεφάνωτοι λέμεεε, γροικάτε δεν

ειν'κακιά ιδέα) να λαμβάνει υπόψη του ότι καθώς η σύζυγός του γερνάει, της γίνεται όλο και

πιο δύσκολο να διατηρήσει το ίδιο υψηλό επίπεδο στα οικιακά της καθήκοντα. Μόλις

αντιληφθείτε κάτι τέτοιο, προσπαθήστε να συγκρατηθείτε και να μην της βάζετε τις φωνές,

καθώς δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από μία υπερευαίσθητη γυναίκα.(τιτραβάτε βδε αγόρια

υπομονετικά, πολύ σας συμπονάω :)

Με λένε Γιάννη(για πε, ρε Γιάνννη, ούλη αυτιά είμαι). Θα σας διηγηθώ την προσωπική μου

εμπειρία με τη σύζυγό μου, την Πέγκι. Όταν βγήκα στη σύνταξη πριν από μερικά χρόνια, η

Πέγκι(έχει και στην αλλοδαπή Ιφιγένειες...με την ευρύτερη ομηρική έννοια, του

θύματος) αναγκάστηκε να αναζητήσει πλήρη απασχόληση μαζί με την part time δουλειά της,

τόσο για το επιπλέον εισόδημα, όσο και για τις ιατρικές παροχές που χρειαζόμασταν. Σε

σύντομο χρονικό διάστημα, τα σημάδια του γήρατος άρχισαν να γίνονται εμφανή(τα πιδιά,

αγόρια για τους αδιάβαστους όταν μεγαλώνουν, ακόμα και πουλύ γίνονται σαν το παλιό

καλό κρασί...ενώ ιμείς κόρες κάτι σαν το παλιό το ντιπ καλό καλαμπούκι...τούτο λαλούν στο

πουστοχώρι...συ βρε Γιάννη τίνος πιδί είσι;)

Συνήθως επιστρέφω από τη λέσχη του γκολφ την ίδια ώρα που γυρνάει από τη δουλειά της.

Παρόλο που γνωρίζει πόσο πεινάω, σχεδόν πάντα μου λέει ότι πρέπει να ξεκουραστεί για μισή

ώρα τουλάχιστον προτού αρχίσει να ετοιμάζει το δείπνο. Δε της βάζω τις φωνές(άχουτο,

άχουτο το στοργικό). Αντιθέτως, την ενθαρρύνω(διδασκαλικές ευαισθησίες το Γιαννιό,

κουρίτσα) να ξεκουραστεί και να με ξυπνήσει μόλις ετοιμάσει το δείπνο. Το μεσημέρι συνήθως

γευματίζω στη λέσχη του γκολφ οπότε το να τρώω έξω και το βράδυ μου φαίνεται υπερβολικό

(αλλού να τρως βδε Γιάννη, αλλού να πίνεις...κι απαλλού να ζητάς τα ρέστα, βρε πιδί...σαν

κομματάκι ριψοκίνδυνο σε βρίσκω). Με το που φθάνω σπίτι πάντα θέλω διακαώς να φάω ένα

σπιτικό γεύμα. Παλαιότερα έπλενε τα πιάτα με το που τελειώναμε το φαγητό. Τώρα όμως, τις

περισσότερες φορές, τα αφήνει άπλυτα για αρκετές ώρες μετά το δείπνο(αχού κι

επαναστατημένη η γριά η κότα, αχού ίντα έπαθες, βρε Γιάννη;). Αυτό που κάνω λοιπόν, με

περισσή διπλωματία, είναι να της υπενθυμίζω αρκετές φορές ότι δεν πλένονται από μόνα τους

(άμα το χει το τακτ ο άνθρωπας, τον εκτιμάς βρε παιδί!). Ξέρω ότι το εκτιμά αυτό ιδιαιτέρως,

αφού πάντα την κινητοποιεί και τα πλένει προτού πέσει να κοιμηθεί.(είπαμε επανάσταση η

ιφι, αλλά μην μας φάνε και οι κατσαρίδες)

Άλλο ένα από τα συμπτώματα της γήρανσης είναι ότι παραπονιέται όλο και περισσότερο(α,

και γκρινιαρούλα η γραία). Για παράδειγμα, μου λέει ότι της είναι δύσκολο να βρει χρόνο να

πληρώσει τους λογαριασμούς κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού της διαλείμματος. Κι εκεί

δείχνω τη δέουσα κατανόηση και συμπαράσταση(ψυχοπονιάρη μου εσύ, εσύ!), λέγοντάς της

να κάνει τις πληρωμές σε 2 ή 3 μέρες και να μην πιεστεί να προλάβει τα πάντα σε ένα μόνο

μεσημέρι. Της υπενθυμίζω επίσης ότι δε θα της έκανε κακό να χάνει ένα γεύμα που και που

(αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω)...(α, και χοντρούλα η γραία). Πιστεύω ότι το τακτ είναι

ένα

από τα δυνατά μου σημεία. (το χεις το χεις Γιάνννη μου!)

Όταν κάνει απλές δουλειές, πιστεύει ότι χρειάζεται περισσότερα διαλειμματάκια. Τις

προάλλες το θεώρησε σκόπιμο να ξεκουραστεί αφού είχε κουρέψει μόλις το μισό γκαζόν της

αυλής(ούτε μια τόση δα αυλίτσα βρε Πέγκυ;). Κάνω μεγάλη προσπάθεια για να μην ξεσπάσει

καβγάς. Είμαι δίκαιος.(Γιάννης- Αριστείδης ο δάσκαλος) Της λέω να ετοιμάσει μια μεγάλη,

παγωμένη και φρεσκοστιμένη λεμονάδα για να δροσιστεί και να κάτσει να ξεκουραστεί για

λίγο. Και μια που μπαίνει στον κόπο, να ετοιμάσει μία και για μένα. ( και στίβειν η Πέγκυ,

στίβειν δις σε λέω)

Γνωρίζω ότι ενδεχομένως να δείχνω άγιος( μόοονο, ορέ παλουκάρι'μ ;) με τον τρόπο που

υποστηρίζω την Πέγκι. Δε λέω ότι είναι εύκολο να δείχνεις τόση κατανόηση. Πολλοί άντρες

θα δυσκολευτούν. Σε άλλους θα φανεί αδύνατο (έχει και μαλακοπιτουροξινισμένες παρτίδες η

φάρα των παλιών καλών κρασιών, ο Γιάνννης το πε!). Κανένας δε γνωρίζει καλύτερα από

εμένα πόσο κουραστικές μπορούν να γίνουν οι γυναίκες καθώς μεγαλώνουν(ο καλός καλό δεν

έχει, Γιάνννη μου!). Ωστόσο, αγαπητοί μου φίλοι, αν χρησιμοποιήσετε λίγο περισσότερο τακτ

και λιγότερη κριτική απέναντι στη σύζυγό σας, επωφελούμενοι από τις συμβουλές μου( α, ρε

δάσκαλέεεε), θα θεωρήσω ότι ο χρόνος που έχω επενδύσει στη σύνταξη αυτού του κειμένου

άξιζε τον κόπο(τσοκ μερσί μπε Γιάνννη!). Εξάλλου, βρισκόμαστε σ' αυτό τον πλανήτη για να

βοηθάμε ο ένας τον άλλο(αλλλοίμονο!).

Γιάννης

ΣΧΟΛΙΟ ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗ:

Ο Γιάννης πέθανε ξαφνικά στις 16 Ιουνίου από εντερική διάτρηση. Η αναφορά της αστυνομίας έγραψε ότι βρέθηκε με ένα μπαστούνι του γκολφ καρφωμένο στον πρωκτό του, με μόλις 10 εκατοστά του χερουλιού να εξέχουν και μια βαριά σε απόσταση δύο μέτρων.

Η σύζυγός του Πέγκι συνελήφθη και κατηγορήθηκε για φόνο εκ' προμελέτης. Οι ένορκες, όλες γυναίκες, χρειάστηκαν μόλις 15 λεπτά για να την αθωώσουν, κάνοντας δεκτό το επιχείρημα της υπεράσπισης ότι ο Γιάννης, κατά διαβολική σύμπτωση, χωρίς να κοιτάζει, κάθισε κατά λάθος πάνω στο όρθιο μπαστούνι του γκολφ.

Σχόλιο Ρουλιώς

Από διαβολική σύμπτωση, κατα λάθος κι ο Γιάννης...κι ήτο και άτεκνος η Πέγκυ