Μην τυχόν και το ξεχάσεις κακομοίρη μου φορφούρι χρωματιστό …μην έρθεις χωρίς φουρφούρι… να το φυσάμε να τρέχουν οι άκρες του να κυνηγιούνται οι γωνιές του και να μην προλαβαίνονται, ποτέ να μην προλαβαίνονται μόνο να κυνηγιούνται, φουρρρρρρρ, φουρρρρρρ το κόκκινο να πάει να χτυπήσει τον ώμο του πράσινου και κεινο να φεύγει…φρρρρ φρρρρ για κυνηγάει το κίτρινο που λάμπει και φρουπ… μεμιάς κι αυτό να του ξεφεύγει για το μπλε που δεν το φτάνει και κείνο στο κατόπι το μωβ που ναι ακριβοθώρητο και μόνο την πασχαλιά μυρίζει…μη μωρέ το ξεχάσεις…και δε θα γίνει ο κύκλος αλλιώς…για θα το βάλουμε στη γλάστρα μετά, στο χώμα θα το μπήξουμε να 'ναι στέριο κι από μακριά θα το κοιτάμε και κείνο φρρρρρ…φρρρρ…φρρρρρ θα γυρίζει και θα γυρίζει και θα γυρίζει μόναχο…φρρρρ…φρρρρ….φρρρρρ και θα τις ενώσει τις γωνιές… κύκλο θα φτιάξει…ένα …χρωματιστό… δε θα γίνει ένα, αλλιώς…αέρα και φουρφούρι…αέρα και φουρφούρι, χρωματιστό, φέρε μου…μην έρθεις χωρίς φουρφούρι
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
6 σχόλια:
Αλιμτζούρα αλιμτζούρα το λέμε στο χωριό.Φιλί,καλό μήνα Ρουλίτα μου
Πε μας κι από πού βγαίνει βρε μητρέλιμ...λεξικό να κάνεις πρέπει μυτηλινιώτικο
Καλό μήνα και σε σένα :)...να παν όλα καλά με τιε συνεντεύξεις...τι φρίκη που είναι
Λοιπόν, κοίτα τώρα μπρε Ρουλιώ μου τι βρήκα εγώ (η μουρλή) μέσα στη νύχτα:
φουρφούρι το (ουσιαστικό)
1. παιδικό παιχνίδι που αποτελείται από μια μικρή φτερωτή που στηρίζεται ο έναν άξονα και περιστρέφεται με το φύσημα του αέρα ή της αναπνοής. Αλλιώς και φιρφίρι
2. (ειδ. φρ.) "Θα σε κάνω φουρφούρι", α) θα σε κατατρυπήσω, β) θα σου κάνω πολύ δυνατό έρωτα.
'πίσης:
Φουρφούρια είναι τα ξερά, λεπτά και πιο εύφλεκτα χόρτα που τοποθετούνται στη βάση της κλαδαράς ως πρώτο στρώμα και στη συνέχεια ολόγυρα εξωτερικά πάνω στα από μέσα χοντρά χόρτα της κλαδαράς, τον κυρίως «λόζιο(υ)», πράμα που γίνεται για αισθητικούς και πρακτικούς λόγους, για να είναι η κλαδαρά επιφανειακά περιποιημένη και να ανάβει εύκολα.
Φουρφούρ(ι), του (φουρφούρι, το) < λατινικό furfur, uris (αρσ. γένους): πίτουρο (πίτυρο) το.
Με τον καιρό η λέξη αποδόθηκε και σε άλλα ξερά, λεπτά και ελαφριά σαν τα πίτουρα πράγματα, όπως τα ξερά ψιλά χόρτα.
Ας έχουμε υπόψη μας και τη σιατιστινή έκφραση ‘’ η πίτα ίγκιν (γίνηκεν- έγινε) φουρφούρ(ι)’’, που σημαίνει ότι η πίτα καλοψήθηκε και έγινε τόσο αφράτη – σε αυτό συντελεί και το καλό πλάσιμο – που τα πάνω φύλλα, τα οποία καλύπτουν τη γέμιση, ‘’σκροπούν(σκορπούν)’’, δηλαδή τρίβονται με το άγγιγμα σε μικρούτσικα φυλλαράκια σαν τα πίτουρα (πίτυρα).
'πίσης(δις):
αλιμτζούρα: η κόλλα που βγάζουν οι κορμοί των δέντρων (κυρίως οι αμυγδαλιές). Την έγλειφαν σαν παστίλιες αντί για μαλακτικό του λαιμού.
(υπάρχει λεξικό για τα μυτηλινιώτικα, τι νόμιζες! :) )
???!!!
:))))
Φιλιά :)
Καλημέρες
Πάω να γράψω κάτιτις μπας και γελάσουμε και τα ρτω να το ξαναδώ είσαι απίιιιιστευτοοοοο μικιόοοοο
φιλιά στη μούρη
Ξημέρωσε εκειά κάτω;....α σέασα γιαύριο λέμε
Καλημέραααα :)
Ωραίος βρε ο λιφτέρς!
Να χαμε τώρα μια αρμόπιτα...φουρφούρι με φύλλα να σκροπούν...και τι στον κόσμο... αλλά δύσκολο να δεις πώς το λεν στα μυτηλινιά;;;
ξεχνάω γαμώτο αλλιώς...μην πέσεις σε βλάχο μάποψη...και να θυμάται κιόλας που λέει κι ο πατέρας μου
:)
Άργητου!
:)
Δημοσίευση σχολίου