λαλήσας τοίχος
επιτέλους...μα τώρα;
γιατί δεν ξέρω
θύμωσε, λες να;
μα θυμώνουν οι τοίχοι;
το είδα όμως
το χέρι να πετάει
τη μπάλα πίσω
να παίξει, λες να;
μα παίζουν οι τοίχοι;
και το μπαλάκι
στα γκράβαρα ζητιάνος
πεζούλι ψάχνει
καλό μας δρόμο
μα εκδράμουν οι τοίχοι;
χειμωνιάτικα;
πρωταθλήτρια
του σκουός συνομιλεί
με τη ρακέτα της
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
5 σχόλια:
Η τύχη και οι τοίχοι μήπως γεννούν την ίδια αντίδραση;
Πάει, το χάσαμε το μπαλάκι!
:p
Kαλημερούδια σας :)))
ποιανού είναι μωρή αυτή η ποιηματούρα!
δικιά σου; πέστο!
θέλω να ζηλέψω πολύ!
και να χαρώ περισσότερο...:)
ένα μπαλάκι, δικό σας είναι;
Καλό βράδυ συναθλητές :)
Εσύ καλόπαιδο το τσουκάλι και τα μάτια σου λέει η θεία ρούλα κι άσε τις τοίχοι και την τύχη...εντάψει;)
Αν κι εδώ που τα λέμε κάτι με φαίνεται ότι ξέρεις εσύ για τοίχους και για τύχη...βρε μπας κι εκεί ήταν η διατριβή;)
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ πολύ γέλασα ζούδι, όντως το χάσαμε στοπ :)
Παραβλέπω κυρία μούρη το ποιηματούρα που μπορεί και να παραπέμπει στο καρικατούρα και κρατώ το καλό και σευχαριστώ, ξέρεις πόσο μετράει η γνώμη σου :)
Τελικά υπάρχει και τρίτος άνθρωπος η mamma μου...δικό μας είναι θκο μας :)
Ελπίζω να πέρασαν οι ιώσεις, φιλιά στο κουκουβαγιόπαιδο, πολλά :)
Δημοσίευση σχολίου