Στην άκρη της γλώσσας μου τόνομα ενός παλιού φίλου
τα σύννεφα που κουβαλάνε μορφές ξεχασμένες
ένας ουρανός στην απεραντοσύνη του μπαίνει στην ψυχή μου
η γεύση, κάθε που ξαπλώνει κανείς ανάσκελα, μες στα χορτάρια
Στη χούφτα μου η ζεστασιά του ψωμιού, που έχω ακούσει
βουτάει πάνω μου σαν όμορφη φθινοπωρινή ανάμνηση
σαυτά τα κάτασπρα τα πεντακάθαρα σύννεφα.
Σκέφτομαι τραγουδώντας ένα παιδικό σκοπό
Ekmek
Orhan Veli Kanık
Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Και καλά κάνει και σκέφτεσαι παιδικό σκοπό. Εκεί είναι τα ωραία. Στα σύννεφα και στα παλιά. Εκεί είναι η ουσία του σήμερα ίσως.
Μαζί σου είμαι καλόπαιδο
Καλημέρα :)
Chris29 το είδα...δεν καταλαβαίνω και πολλά, ξανθιά γαρ...τι να πω;
Να πω καλωσήρθες στη ρούλα!
Κεράστηκες τίποτις καλό μου;
Καλημέρα σου :)
Βρε συ Ρουλιώ, πόσο ζεστοί κι ανθρώπινοι είναι αυτοί οι γείτονες ποιητές που μας γνωρίζεις!
Και η μετάφρασή σου...just perfect
Μπράβο
Φχαριστώ βρε αλουφάκη...ξέρεις να στηρίζεις ανθρώπους :)
Αλλά επειδή έχεις και χιούμορ, άκου κιαυτό...just perfect...είναι μια σειρά από ρούχα για ελεφαντίνες...ε...ε... συγγνώμη για αφρατούλες...ΟΡΚΊΣΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕς ΤΙΠΟΤΑ ΣΚΑΣΜΕΝΟ!!!
έχω γελάσει πάρα πολύ απ το πρωί...άκου just perfect
Δημοσίευση σχολίου