Μία ή άλλη κι όποιος ανθέξει, βρε μανταμίτσα
μου πες μια νύχτα με μπόλικο καπνό
Μία ή άλλη δεν ειν για χόρταση βρε μαρουδίτσα
άνοιξη πάντα δεν την αντέχει ούτε κι αυτός
Κι αυτός ο κούκος που την εφέρνει
όταν δεν είναι μοναχός
Είναι κι ο τζίτζικας που περιμένει
μέσα στα πεύκα σκεφτικός
Μα και o άρκων που κουρασμένος
άλλο νανεβεί κι μπορεί
σπηλιά που ψάχνει να θυμηθεί
πως θα ναι πάλι απ την αρχή
Κι είμαι και γω που άλλο δε θέλω
πια το φθινόπωρο αυτό
για θα κρυώσει για θα ζεστάνει
αναποφάσιστο γραφτό
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
2 σχόλια:
Τίποτα, εσύ την πήρες την Ευτυχία στα σοβαρά, λέμε!
:)
(το ξέρω ότι κανείς δεν την αντέχει μόνιμα -εκτός από μένα, τελικά!)
:)))
Αλλά όλα χρειάζονται, σοφά είναι καμωμένα
το ξέρεις
κι εγώ
Φιλιά, Ρουλιώ μας!
Καλημέρες!
:)
Θα κάνω την έκπληξη σήμερα...7 και 23 πρωινή θαπαντήσω σε σχόλιο...ηλιαχτίδα σήμερις η ρουλίτσα...όλα δεν είπες χρειαζουνται κι είναι σοφά καμωμένα;)
Φιλιά σπάνια, διαβάτη
καλημέραααα
Δημοσίευση σχολίου