Καλή χρονιά, απ τη Μαρία

Θα σας πω μια πραγματική ιστορία που εύκολα διαπιστώνεται αφού γράφω με το όνομά μου. Δυο στενά κάτω από το σπίτι μου, στο άλλο στενό μένει ένα ζευγάρι. Οπως είναι φυσικό στην εποχή που ζούμε δεν τους ήξερα καλά. Για κάποιο καιρό έβλεπα τον κύριο μόνο τουΗ σύζυγος πουθενά.. Κάποια στιγμή τον ρώτησα”Έπαθε εγκεφαλικό μου απάντησε έχει παράλυτο το ένα χέρι και το ενα πόδι. Ήταν καλοκαίρι λίγες μέρες πριν την ονομαστική μου εορτή.
“Θα με τιμούσατε αν ερχόσασταν μαζί της στο σπίτι μου για ένα κρασάκι”.
Μα.. Δεν έχει μα..Θα έρθω εγώ τότε απάντησα. Πως την είδα μην ρωτάς ακόμα δεν ξέρω..
Τελικά ήρθαν. Η γυναίκα γύρω στα 55 σε άσχημη κατάσταση. Βάλαμε μουσική. ήταν η οικογένειά μου, ο Γιώργος και κάποιοι καλοί φίλοι.
Την έπιασα “κυρία Βάσω χορέψτε μαζί μου” Όπως ήταν φυσικό , αρνήθηκε και με κοίταξε σαν τρελή.Ελάτε θα σας κρατάω. Την κρατούσα εξ ολοκλήρου πάνω μου. “Μην φοβάστε έχετε και άλλο χέρι και άλλο πόδι, χορέψτε με αυτά” Η γυναίκα μετα απόλίγο πήρε θάρρος. Στηρίχτηκε στο καλό της πόδι και έκανε κινήσεις.. Το χάρηκε. Φεύγοντας με αγκάλιασε και με φίλησε. Ευχαριστώ παιδί μου είπε. Τώρα ποιός έκλαιγε περισσότερο; Μάρθα Βούρτση και Βάλε τρέλλα σας λέω.
Τώρα αυτή η γυναίκα πήρε θάρρος. Περπατά κουτσαίνοντας μόνο λίγο και ακόμα έρχετε σπίτι..Δεν υπάρχουν μόνο αχάριστοι άνθρωποι. Υπάρχει ευγένεια ψυχής ακόμη.. ΄Κρατάμε λοιπόν τους “καλούς” για εμάς και αφήνουμε του άλλους στα Goodys. ;Όσο για την παιδεία, ας κάνουμε ότι μπορεί ο καθένας γιατί αν περιμένουμε από τους άλλους σωθήκαμε.


Υ.Γ. Ένα σχόλιο στον Allu Fun Marx απ τη Μαρία...δεν την ξέρω, μάλλον δεν την ήξερα...από σήμερα την ξέρω...στη γεια σου Μαριώ :)