Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Θυμάμαι, θυμάμαι τώρα

Όχι, όχι δεν μπορώ… δεν μπορώ τώρα, πρώτα να καθαρίσω πρέπει να συμμαζευτώ να ψάξω… να τη βρω πρώτα . Θυμάμαι κάπου την έχω βάλει κάπου την είχα κρύψει… μη μου μιλάς τώρα, να ψάξω πρέπει …στα ρούχα στο δωμάτιο θα ναι κάτω απ τη στοίβα τις μπλούζες, ναι εδώ κάπου κίτρινη, κόκκινη, γαλάζια, ναι κάτω απ τη γαλά… όχι δεν είναι δε θυμάμαι…θυμήσου, θυμήσου…πρέπει να… αφού το χες, πάντα τα κατάφερνες στον αχταρμά…τι έπαθες τώρα…στα παπούτσια στο ντουλάπι με τα παπούτσια… πώς μωρέ το ξέχασα ναι στα παπούτσια …άσε με σου είπα δεν μπορώ να σακούσω τώρα, πρέπει να συμμαζευτώ πρώτα… μποτάκια , ίσια καλά χαμνά που στο καλό πούντη, που την επαράχωσα …α στο κουτί με τα καινούρια… ναι…άνοιξε γαμημένο μη με παιδεύεις και συ…ούτε, ούτε δώ…ναι μωρέ… τι χαζή που μαι στης δουλειάς τα χαρτιά στο γραφείο κάτω απ τους λογαριασμούς εκεί, εκεί την έβαλα να μην τη ξεχάσω να τη βλέπω κάθε μέρα να τη θυμάμαι…άσε με μωρέ, σου πα άσε με να ψάξω να τη βρω …δεν είναι… δεν είναι γαμώτο την έχασα που, που…που σε καταχώνιασα μίλα μου, πες μου από κάπου με βλέπεις το ξέρω, πες μου δε θα σε ξανακρύψω… μόνο κάνε μου ένα σήμα, πες μου δεν αντέχω άλλο… ναι, ναι α… το θυμήθηκα θα σε βρω σου είπα… θυμάμαι, θυμάμαι τώρα… στο πατάρι στο κουτί με τα χριστουγεννιάτικα να μην σκονίζεσαι σε τύλιξα καλά, μαζί με τα λαμπάκια μη και μου σπάσεις, ανάμεσα στα κλαδιά του δέντρου πρέπει να σέβαλα… βόηθα μωρέ κι εσύ βόηθα, αφού βλέπεις ότι σε ψάχνω τώρα…λαμπάκια γιρλάντες κάπου εδώ κλαδιά κι άλλα κλαδιά…που σαι μωρέ, μίλα μου…χιόνι… α ναι μες στη σακούλα με το χιόνι άσπρη, μπουζάτη να σαι να σε… όχι, όχι… ούτε, ούτε…μου φυγες μωρέ, μου φυγες… αφού σου πα περίμενε θα σε ψάξω δε …θα θυμάμαι σου πα…να ντυθώ πρέπει να βγω… τα παπούτσια μου… θα βγω σου λέω… μια βόλτα άσε με πρέπει να βγω…δεν είναι αργά, δεν είναι… κάπου δω γύρω θα ναι, να βγω πρέπει… να τη βρω, να τη βρω… τη ζωή μου να βρω μια βόλτα να κάνω… κάπου δω έξω θα ναι…δε μπορεί…της το χα υποσχεθεί…πως θα την ψάξω…δεν μπορεί να μου φυγε…δεν είναι…αργά δεν είναι

5 σχόλια:

Unknown είπε...

δεν είν' αργά νομίζω...
δεν είσαι σταχτοπούτα, δεν είμαι, μιας κι είμαστε ξυπόλητοι όλοι οι άνθρωποι μπροστά στ'αγκάθια...
δεν είν αργά
συγγνώμη αν βγει από τ'αχείλι
ξέρω γω;
η ζωή...
τι;

Unknown είπε...

η κυρία μούρη είμαι, ανοίχτε, χτυπάω τόση ώρα!

Unknown είπε...

πάμε βόλτα; ντύθηκα εγγράμματη, αλλά από μέσα φοράω ακόμη τα νυχτικά μου, θα πάω μετά να κοιμηθώ.

Ανώνυμος είπε...

Κάποιοι την κανουν απορυπαντικό.
Πλένουν μ΄αυτό τα σώβρακα.
Αντε να την βρεις ύστερα!

roula karamitrou είπε...

Δεν ειν αργά λενιώ αρκεί να κάνουμε αρχή ΤΩΡΑ ΟΜΩς και να μην την έχουμε κάνει απορρυπαντικό και πλένουμε τα σώβρακα που λέει κι ο Αλέξανδρος

Κι αν είναι και πολλά ταπλυτα Αλέξανδρε... πάρταυγό και κούρεφτο