Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Θα τα βάλω βρε….δεν είμαι γαϊδούρα, αργή είμαι :~)))


…Τα λλλινκς βρε παιδιά, θα τα βάλω!

Δεν είναι κι εύκολο! Μπες στα σχόλια, μπες στο προφίλ, πήγαινε λίγο και μες στο σπίτι να τον δεις τον άνθρωπο, κι αν δεις και κάτι ωραίο να μην πας και στο άλλο δωμάτιο κι αν δεις και κάτι αστείο να μην του πεις και συ το λογάκι σου.
Να το χαρούμε, βρε παίδες:))

Κοιτάς και το ρολόι ενδιάμεσα…και σκέφτεσαι ότι μπορεί να έχεις και συ καμιά επίσκεψη…και τον έχεις αφήσει μόνο, το χριστιανό…και τα’χεις φάτσα κάρτα τα κεράσματα, να΄ναι καλά το καμάρι το μυημένο, που χθες δεν είχε πολύ δουλειά και υποστήριξε…αλλά δεν είναι σωστό να σερβίρεται μόνος ο άνθρωπος στην πρώτη του επίσκεψη...

Και πας στο σπίτι και τους βρίσκεις και ντρέπεσαι που άργησες, αλλά υπομονετικοί...περίμεναν οι άνθρωποι και μιλάτε και γελάτε. Κι ενθουσιάζεσαι, χαίρεσαι κι αργείς περισσότερο και χάνεσαι και μπερδεύεις τα λόγια σου και τις λεκτικές επαληθεύσεις…ΘΑ Τις ΒΓΑΛΩ ΝΑΤΑΣΣΑΚΙ Τις ΡΗΜΑΔΕς, αλλά πρώτα να τρατάρω.

Και πρέπει να κάνεις και φρέσκια λεμονάδα και τσάι, ευτυχώς τα λουκούμια και το περγαμόντο βαστάνε, παραπάνω.

Και να μην δεις και τους αγαπημένους, μακρινούς και κοντινούς…γιαυτό σας λέω θα τα βάλω…πολύ τρέξιμο νιάτα…και μέχρι τώρα πίστευα ότι δεν μου πήγαινε :))

…Α και…καλά που το θυμήθηκα, αν σας αρέσει κάτι στα παλιά τα πίσω δωμάτια, πείτε το στην υποδοχή…μου πάει… αλλά τις σκάλες πάνω κάτω δεν τις αντέχω!


16 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

:))))))))))))))

(βρε μη στενοχωριέσαι, είπαμε -όλοι τρεχουμε!!)

Μα κι εσύ, τρια-τρια τα γραφεις τα κείμενα, που να σε προλάβουμε!!!
(σου ειπα ότι γραφεις πολύ καλά; Ε, στο ξαναλέω!!)

Καλό απόγευμα,
(ξαναπήρα λουκουμακι ;)

roula karamitrou είπε...

Τώρα δε στεναχωριέμαι νατασσάκι, τρέχω και το χαίρομαι. Όσο για τα τρία-τρία είναι τα δυο είναι απ' το χρονοντούλαπο, δίπλα σ'αυτό με τα λουκούμια. Κατοχικό σύνδρομο απ' τη γιαγιά, κληρονομιά.
Καλό απόγευμα, μικιό:)

panagiota είπε...

Πραγματικά,γράφεις πολύ όμορφα,με γλαφυρότητα και στυλ!
Τρέχω κι εγω και δεν προλαβαίνω να τα διαβάσω όλα απο την αρχή...
Θα βρώ τον χρόνο...

Την καλυνήχτα μου!

roula karamitrou είπε...

Καλώς ήρθες, Παναγιώτα καλό διάβασμα και 'δω είν το σπίτι...περιμένει υπομονετικά:)

A.F.Marx είπε...

Μη σε αγχώνουν τα λινκ...
Και ποιος θα τολμήσει να σε πει γαϊδούρα!
Σε ποιο άλλο blog κερνάνε λουκουμάκια;
:)

roula karamitrou είπε...

Αλουφάκι σε ακολουθώ, έστω εικονικά:)

Ανώνυμος είπε...

αφησα ενα κομεντάκι πριν, αλλά το κομπιουτερι μου εκανε το δυσκολο κ ισως να χαθηκε στον διαστημικο αερα (το κομεντακι). Φιλιά, συνέχισε, τα πας φινα, παρακολουθουμε, ευχαριστω για τα λογακια στο μπλοκακι μου. Καλό βράδι, Αντωνης
(αυτο το κομεντακι θα το κανω κοπυ να μη χαθει οπως το αλλο)

roula karamitrou είπε...

Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον, Αντώνη
Καλό βράδυ και σε σένα:)

A.F.Marx είπε...

Πάντως, δεν πρέπει να έχεις παράπονο τώρα. Τα σχόλια αυξάνονται...
:)
Το μυστικό, για να μπορεί ένας νέος μπλόγκερ να κάνει γνωστή την παρουσία σου είναι να αφήνει στα blog που έτσι κι αλλιώς διαβάζει κάποιο σχόλιο.
Όσο πιο ενδιαφέρον είναι το σχόλιο που αφήνει, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητα να κινήσει το ενδιαφέρον των άλλων να ανταποδώσουν την επίσκεψη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, τα blog είναι τόσα πολλά πια,που δεν υπάρχει χρόνος να επισκεφτεί κάποιος όλα όσα του αρέσουν...

A.F.Marx είπε...

"οι πιθανότητα"...
shit!

roula karamitrou είπε...

Η πιθανότητες να είναι δασκαλίτσες ξύπνιες και να μας διαβάζουν, είναι ελάχιστες.
Σώσαμε:)...όσο για τον κώδικα, ακούω προσεκτικά.

νατασσΆκι είπε...

τι θέλεις, καλή μου ς
Εδω ειμαστε !
:)
(και έχεις και προσκληση σε παιχνιδι)
:)))

roula karamitrou είπε...

Καλή μου δασκάλα, πολλά χρόνια θα ζήσεις:)))να μας λες να μαθαίνουμε.
Δεν μας φοβίζεις με τα λάθη, εσύ.
Παιχνίδι... που:

νατασσΆκι είπε...

εδώ -να γράψεις για τις εμμονές σου

:))

Καλό βραδυ

An-Lu είπε...

Πάντως ένα δεύτερο γύρο περγαμόντο θα τον ήθελα...και λίγο κρύο νεράκι αν γίνεται!
(έφερα σιροπιαστά για να λλάξουμε το μενού! και γαλακτομπούρεκο από το Γαλυφιανάκη! Για το ευχαριστώ που με λινκάρισες!)

roula karamitrou είπε...

Να'σαι καλά,An-lu,τρελαίνομαι για σοροπιαστά, που ΄λεγε κι η γιαγιά μου...αλλά και κανένα εκλαιράκι...εκείνο με το λικεράκι, πολύ το ορέχτηκα:)