Κυριακή 6 Απριλίου 2008

«Εμείς πάλι...απ' το πρωί!»

Σάββατο μεσημέρι στο κεντρικό καφενείο, παρέα ορεσίβιων νέων πίνει, τρώει και γελάει. Πολύ!

Έίχαν κανονίσει το τσιμπούσι απ’ την προηγουμένη το βράδυ.
«Ε…δε θέλω ν’ακούσω χαζά. Αύριο θα βγούμε σαν ανθρώποι…όχi με τις γναίκες. Νισσάφι πια η μοντερνιά. Αύριο μονάχoi μας, σαν ανθρώποι!»
Εκεί που πήρε να σουρουπώνει, μπαίνει στον καφενέ ο δάσκαλος, ο νιοφερμένος στην κωμόπολη.

«Έλα δάσκαλε, να σε κεράσουμε ένα τσίπουρο» φωνάζει εις ορεσίβιος... ο ψηλός.
«Καλησπέρα παιδιά, ευχαριστώ, αλλά, μόλις ξύπνησα, έναν καφέ ήρθα να πιω»
«Μάστορα, φτιάσε έναν καφέ στο δάσκαλο, μερακλίδικος να’ναι, ξέρεις εσύ κι ένα μπουκαλάκι για μας και μεζέδες…χουβαρνταλίδικα την τηγανιά…μην τσιγκουνεύεσαι, γκαντεμιά είναι»

Έκατσε ο δάσκαλος… η κωμόπολη μικρή, οι επιλογές λιγοστές…τι να κάνει ο άνθρωπος, έκατσε στην παρέα.

Τα μασλάτια έπαιρναν κι έδιναν στην παρέα. Οι πάσες συνεχείς, το παιχνίδι μοιρασμένο.

Ο δάσκαλος πινγκ-πονγκ…μια να κοιτά τον ένα μια τον άλλο, προσπαθώντας να καταλάβει.

Κουβέντα δε χόρταιναν οι ορεσίβιοι κι ας παρήγγελναν μεζέδες.
Για ματς, για γναίκες, για τσιμπούσια δικά τους και των αλλονών.

Εκεί στα τσιμπούσια είπε να μπει στο παιχνίδι κι ο δάσκαλος και να μιλήσει για το ποτό, να τους κάνει και το χατίρι, για το κέρασμα.
«Βάλσαμο, είναι , γλυκαίνει την καρδιά, το χαλαρώνει το μυαλό, τις στρογγυλεύει τις γωνίες» είπε με μια ποιητική διάθεση.

Η παρέα τον κοιτούσε να δει που θα το πάει. Του άφησαν τη μπάλα.

Τους κοίταξε κι ο δάσκαλος, του άρεσε που τον άκουγαν.
«Όλα τα ζεις πιο έντονα…Άλλος πίνει από χαρά για να φχαριστηθεί περισσότερο κι άλλος πίνει από λύπη για να πονέσει περισσότερο…»

Έκανε μια παύση ο δάσκαλος.

Η παρέα αντάλλαξε βλέμματα.
Ο ψηλός έλαβε το σύνθημα και πήρε τη μπάλα.

«Δάσκαλε δε ξέρω εσείς στον κάμπο, τι κάνετε, αν πίνετε από χαρά ή από λύπη, εμείς πάντως, εδώ στο βουνό απ’ το πρωί πίνουμε!»

Λιγοστές οι επιλογές και σκούρες στην κωμόπολη.

12 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Αύριο μονάχoι μας, σαν ανθρώποι!»
:)))
(η αλήθεια είναι, ότι κι εμείς το λέμε μεταξύ μας: Επιτέλους, βγήκαμε μόνες μας, σαν άνθρωποι!)


Καλημέρα Ρούλα!
Καλή, ηλόλουστη Κυριακή
:))

A.F.Marx είπε...

Αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις "από χαρά, από λύπη, από... το πρωί" μού θύμισε το ανέκδοτο με τον τύπο που μπήκε στο γεμάτο πελάτες φαρμακείο και φώναξε στην γυναίκα φαρμακοποιό: "πιάσε ένα κουτί καπότες"
Εκείνη του έκανε παρατήρηση."Αυτά κύριε δεν τα φωνάζουν έτσι. Αυτά τα πράγματα είναι για τ' αυτί"
Και ο τύπος: "δεν τα θέλω για το αυτί εγώ... Για αλλού τα θέλω εγώ"
:)
Kαλημέρες

roula karamitrou είπε...

;))Νατασσάκι κι εμείς το λέμε, αλλά εμείς το δικαιούμαστε...γιατί παραδεχόμαστε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε, χωρίς δαύτους:@)
Τώρα που ταλέμε, βλέποντας σε προφίλ, ίσως θα μπορούσαμε να λέμε "Αύριο μονάχες μας, σαν πασχαλίτσες":)
Εδώ, δυστυχώς για μένα βρέχει.
Καλημέρα, μικιό κοπέλι.

:)) Αλουφάκι
Σωστός ο κύριος αγοραστής, με κατανόηση επίσης σωστή και κυριολεκτική.΄Όσο για τη φίλτατη φαρμακοποιό, ας πρόσεχε:)
Καλημέρα, κόκκινε

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

Αν και ορεσείβιος, αυτό τόχω ακούσει στη Γαύδο. Όπου πίναμε από το πρωί.

roula karamitrou είπε...

Πολλά και ίδια τα βουνά στη χώρα μας και τα βουνά και τα μυαλά:)
Καλό πιώμα σκύλε, όποτε ξαναπάς.

An-Lu είπε...

!!!!!!!

Ο άλλος είπε...

Ίσως όσοι δεν έχουν ζήσει σε χωριό, δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει μια παρέα που επιλέγει (δεν είναι πάντα πως αναγκάζεται) να ζει στον δικό της μικρόκοσμο. Με τους κώδικες, τα ιδιαίτερα μηνύματα και το χιούμορ. Τι σημαίνουν οι λέξεις, καμιά φορά και οι μορφασμοί, που σημαίνουν ολόκληρες ιστορίες και νοήματα. "Εμείς απ το πρωί πίνουμε" Η οριοθέτηση στον δάσκαλο που πρέπει να κατανοήσει την νέα περιοχή στην οποία μπήκε. Σαν τον σκύλο που κατουράει ορίζοντας την περιοχή του. Να ξερες πόσο ζωντανή και οικεία είναι η εικόνα που περιέγραψες. Άλλος πίνει από χαρά, άλλος από πόνο και άλλος...απ το πρωί

roula karamitrou είπε...

Ακριβώς σαν το σκύλο που κατουράει την περιοχή του καιορίζει το δικό του χώρο και την ίδια στιγμή και του άλλου...ακόμα και δασκάλου:)
Μ'άρεσε πολύ το σχόλιό σου
Καληνύχτα

An-Lu είπε...

Άσχετο: Έχετε πρόσκληση να μας δείξετε τα πατούμενά σας!

roula karamitrou είπε...

An-lu, καλημέρα κι ευχαριστώ για την πρόσκληση.Επειδή, όμως για διάφορους λόγους έχω πολύπολύ καιρό να κατεβώ στας αγοράς την εικόνα των παλιών στραβοπατημένων μου παπουτσιών προτιμώ,να μην τη δημοσιοποιήσω:))
Χαρούμενο και fair play, (λόγω των ημερών)να 'χετε!

Ανώνυμος είπε...

Καλώς σε βρήκα κι απο τη μεριά μου!
Δυσκολεύτηκα λίγο με τα προηγούμενα που διάβασα. Είχα την αίσθηση πως έχω χάσει επεισόδια, πως κάποια πράγματα επαναλαμβάνονται και δεν μπορώ να μπω στο πνεύμα. Θα επανέρχομαι όμως , γιατί μου έρεσε και θα μπω κι εγώ στο πνεύμα.
Με τούτο το κείμενο όμως δεν είχα κανένα πρόβλημα!
Πολύ καλό
Τι καλό δηλαδη, ενθουσιάστηκα!
Παλιά ενέδιδα αλλά τα τελευταία χρόνια έχω γίνει σαν το ...δάσκαλο.
Πολλές φορές χρειάζονται εξαιρετικές ντρίπλες για να μη βρεθείς να πίνεις απο το πρωί.
(για Κρήτη μιλάω εγώ, που οι κάμποι είναι λίγοι και μικροί και οι ορεσίβιοι πολύ κοντά και πανταχού παρόντες.)
Γεια χαρά και θα τα ξαναπούμε.

roula karamitrou είπε...

Καλώς το το κοπέλι:)
Ελπίζω να κεράστηκες για να γλυκαθείς και να κατακάτσει το πικρό απ' το μπέρδεμα. Μια χαρά τα λες, όντως υπάρχει "μία μπέρδεμα" που λέει κι ένας δικός. Το "Παναγιώτη...το Δεσπότη, τον ιππότη"και το "πουστοχώρι" έχουν μια συνέχεια και πρέπει να τα δεις απ' την αρχή.
Στη γεια σου:) και σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη και την προσπάθεια