Αχ… που καταντάει ο άνθρωπος!

Ανέβηκε να τη δει. 7 παρά τέταρτο
Η βραδινή σιγή έφερνε μια αισιοδοξία.

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της, όχι τους…πια, όσο μπορούσε πιο σιγά να μην την ξυπνήσει…γαμώ την πόρτα και το τρίξιμό της…ο μάστορας είχε βγει στη σύνταξη, πια…το σπίτι σκόρπιζε, γιαβάς γιαβάς… ακόμα.

«Τι ΄ναι…τι έγινε;» πετάχτηκε τρομαγμένη
«Καλά είσαι, μαμά;…Τίποτα δεν έγινε… ήρθα να δω τι κάνεις.
Ανασηκώθηκε με δυσκολία.
«Κοιμήσου, μη σηκώνεσαι είναι νωρίς…καλά σε βλέπω»…είχε λίγο αίμα στην πιτζάμα της…αλλά λίγο

«Όχι να σηκωθώ, αφού ήρθες»
«Άσε, βρε μαμά, κοιμήσου να ξεκουραστείς…θα τη μετρήσω, μόνη… δε λέγαμε χτες;»
«Όοχι, οοχι, κορίτσια που λέει κι ο πατέρας σου… αυτά τα πράματα είναι καλύτερα, όταν έχεις παρέα. Τον είδες που κρυφοδαγκάθηκε, χτες…ντροπή Χρυσούλα, μου πε …Αχ, Χρυσούλα, βόηθα να σηκωθώ, τώρα…και πάμε να τη μετρήσουμε παρέα»

16 και 9 η μάνα
13 και 9 η θυγατέρα

«Κρύο δεν έχει, σήμερα;»
«Απ’ την ταλαιπώρια, μάνα, τόσο αίμα χτες…είσαι και αγουροξυπνημένη, άνοιξε η μύτη σου καθόλου το βράδυ;… γιατί έχεις λίγο αίμα στην πιτζάμα σου»
«Όχι, από χθες είναι δεν άλλαξα, καθαρή ήταν η πιτζάμα μου, μόλις είχα κάνει μπάνιο» απολογήθηκε

Σε κανά δυο ώρες ξανανέβηκε να της πάει το πορτοφόλι και το βιβλιάριο της για το νέο…το σημερινό γιατρό.

Την βρήκε μπρος στο νεροχύτη εν πλήρει εξαρτήσει με τα μανίκια σηκωμένα να πλένει το σπανάκι.

«Πας καλά ρε μάνα, δεν είπαμε ξεκούραση…ας φάνε ψωμί και τυρί το μεσημέρι οι άντρες σου…έλεος πια»
«Έλα, μωρέ…τι κάνω, τη σαλάτα πλένω…σιγά τη βαριά τη δουλειά»
«Καθιστή, ρε μάνα, τουλάχιστον…θα τρέχουμε και δε θα φτάνουμε, πάλι»

«Ωχ, σταμάτα να φωνάζεις, με πρήξατε όλοι σας!» απάντησε, με τη γνωστή γλυκύτητα.
Το τηλέφωνο ανέβαλε τη σύρραξη

«Έλα τι κάνετε;» ρώτησε το στερνοπούλι
«Ωραιότατα…πλένουμε σπανάκι σαν να μην τρέχει τίποτα…Χθες, με 19 και 12 πίεση πήγαμε στη λαϊκή, σήμερα με 16 και 9 στο σπανάκι θα κωλώσουμε;… Πες τίποτα, γιατί εμένα δε μ’ακούει»...
...«Δε σταματάτε κι δυο σουρτούκες, λέω ΄γω» ελάλησε ο νεροχύτης
«Αχ…που καταντάει ο άνθρωπος Χρυσούλα, τα σκατά να σου βγαίνουν στον αφρό…και να σε κοροϊδεύουν, κιόλας!» συμφώνησε το σπανάκι