Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Ο σουλτάνος...το λάθος και η συγγνώμη


Μια φορά κι έναν καιρό, άνοιξη ήταν, ο Αμπντούλ-Αζίζ ο 32ος, καθόταν βαρύθυμος στο θρόνο του. Είχε νταλγκά βαρύ κι ένα σφίξιμο…ένα στρίμωγμα, μια που ζέστη και υγρασία καθόταν παρέα του, στο Ντολμά-Μπαχτσέ. Δεν είχε κέφι για τίποτα, ούτε για τα αγαπημένα του αστεία.

Ο Αμπντούλ-Αζίζ είχε τη φήμη πολύ κακού πολεμιστή και πολύ καλού χωρατατζή. Να΄ναι καλά ο άνθρωπος, κάτι τσιμπήσαμε κι εμείς απ’ τα καλά και τα κακά του.

Ο μόνιμος ακόλουθός του, ο Χαμντί, ο διασκεδαστής του παλατιού, έκανε φιλότιμες προσπάθειες εκείνη τη μέρα.
Γιοκ ο σουλτάνος. Γέλιο γιοκ.

Είδε κι αποείδε ο Χαμντί, είδε και τα φρύδια του σουλτάνου που κατέβαιναν, εξακολουθητικά, με τις αποτυχημένες προσπάθειες…του πρότεινε βόλτα. Βόλτα στον πύργο του Γαλατά.
Τ’άρεσε η ιδέα του σουλτάνου
«Άντε, πάμε, μπορεί και να φυσάει στα ψηλά, να΄ναι καλύτερα…μη χάσεις και συ το κεφάλι σου, ανοιξιάτικα!» είπε ο Αμπντούλ-Αζίζ.

Μπήκαν στη βασιλική άμαξα, εκεί κοντά στο μεσημέρι και πήραν το δρόμο για τον πύργο του Γαλατά.

«Χαμντί σκέψου κάτι καλό να πεις στον πύργο, γιατί καλά πάμε, μα τα σκαλιά είναι πολλά και δε μας βλέπω καλά σήμερα. Ούτε εμένα, ούτε εσένα» είπε ο σουλτάνος.

Εκεί που είχαν πάρει την ανηφόρα, μπρος ο σουλτάνος, πίσω ο Χαμντί, είπε ο διασκεδαστής.

«Σκέφτηκα κάτι μεγαλειότατε. Αν ήταν άλλη μέρα, είμαι σίγουρος ότι θα γελούσατε πολύ. Σήμερα όμως, που είστε μπαρουτιασμένος, φοβάμαι μη θυμώσετε και το χάσω το κεφάλι μου…όχι, όχι σίγουρα θα θυμώσετε, δε θα το κάνω.»

Ο σουλτάνος τσίμπησε, όπως περίμενε κι ο Χαμντί. Σταμάτησε λίγο στις σκάλες να πάρει μια ανάσα κι είπε του διασκεδαστή.
«Χαμντί κάντο…αλλά ετοίμασε πρώτα τη συγγνώμη σου κι αν σκεφτείς μια, που θα’ναι χειρότερη απ’ το λάθος σου…θα το γλιτώσεις το κεφάλι σου, αλλιώς…» και συνέχισε ν’ανεβαίνει τις σκάλες ανασηκώνοντας το πορφυρό καφτάνι του για να μην το πατήσει.

Καμιά δεκαριά σκαλιά παραπάνω ο Χαμντί χαμογέλασε και χούφτωσε, ζωηρά τον ποπό του μεγαλειοτάτου.

«Τι έκανες συφοριασμένε; Τι τόλμησες να κάνεις;» κραύγασε ο Αμπντούλ Αζίζ
«Ε, ε…εσείς είστε, μεγαλειότατε…συγγνώμη μπερδεύτηκα…συγγνώμη, μοιάζει τόσο πολύ ο ποπός σας με της μαμάς σας που μπερδεύτηκα…Tαμ ίδιος, ο ποπός σας, με της βασιλωμήτορος!»

Το λεοφωρείο που μετέφερε το γκρουπ σύστηκε από τα γέλια. Ο ξεναγός το ‘χε. Καλύτερος κι απ’ το ταξίδι στην Πόλη.

Υ.Γ. Θυμήθηκα την ιστορία αυτή, όταν διάβασα τη χθεσινή ανάρτηση του alzap με τίτλο «Φασισμός στο Διαδίκτυο (2)» Τη θυμήθηκα, μα δε γέλασα ντιπ! :)

Κάντε μια βόλτα
Εδώ δίπλα δεξιά…στα links, κοντά είναι.



13 σχόλια:

ritsmas είπε...

Συμπαθέστατο μπλογκ και με το ανάλογο χιούμορ της εποχής... Σε βρήκα μέσα από το φίλο μου,τον γκαρδιακό μου Allu Fan Marx.,μετά του οποίου διαφωνώ, αλλά ποιός με ακούει εμένα. Και μικρό είμαι και χαζό..οπότε....
σε χαιρετώ, ωστόσο και θα σε φυλλομετρώ.
ριτς

roula karamitrou είπε...

Ριτς ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και καλώς όρισες. Της Ρούλας της αρέσει να γελάει κι όταν καταφέρνει να κάνει και τους άλλους να γελούν, τότε ενθουσιάζεται:))Τους χαιρετισμούς μου στο αλουφάκι

Ανώνυμος είπε...

Κι εμένα μου άρεσες .
Πολύ .
Θα έρχομαι .

roula karamitrou είπε...

Σύλια,ευχαριστώ για την επίσκεψη και την καλή σου διάθεση:)

A.F.Marx είπε...

Έξυπνος ο διασκεδαστής, αλλά η ιστορία δεν μας λέει αν τελικά την γλίτωσε ο Χαμντί...
Διότι, μπορεί ο σουλτάνος να υποσχέθηκε ότι θα του χαρίσει την ζωή, αλλά τι στον Αλλάχ σουλτάνος θα ήταν αν δεν μπορεί να αθετήσει τον λόγο του...
------------
Ρίτσα, σταμάτα να με κακολογείς δεξιά και... δεξιά!
Σε τι διαφωνείς μαζί μου παιδάκι μου; Αφού κατά βάθος και συ ΚΚΕ είσαι αλλά δεν το έχεις ανακαλύψει ακόμα...

νατασσΆκι είπε...

Πολύ καλή ιστορία!!!
:))

Καλό Σαββατοκύριακο, Ρούλα!
:)

----
Το Ριτσάκι μας, είναι "μικρό" -αλλά καθόλου χαζό, όπως θα δεις..
(το Αριστερά-δεξιά, δεν το σχολιάζω -χμμμ...)
;)

roula karamitrou είπε...

Αλουφάκι,ο μεγαλειώτατος κράτησε το λόγο του...τι θα'κανε, χωρίς το Χαμντί του;
Αυτό το δεξιά...δεξιά, όμως...τι να υποθέσω; Διαταραχή στον προσανατολισμό ή εμμονή με το δεξιά:)) ή, μήπως λανθανουσα γλώσσα;...και μη μιλάς αποτομούτσικα στους καλεσμένους μου...ΠΑΡΑΚΑΛΩ
ΚΑΛΌ ΒΡΆΔΥ, ΒΡΕ

roula karamitrou είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
roula karamitrou είπε...

Νατασσάκι, γεια σου.
Άβυσσος η ψυχή της καθ'ήμας ανατολής με ιστορίες ατέλειωτες.
...Να σε ρωτήσω, βρε μικιό κοπέλι τ'άλλα παιδάκια, γιατί δεν έπαιξαν στο εμμονοπαίχνιδο;)
Καλό σου βράδυ

Ο άλλος είπε...

Καλώς σε βρίσκω. Μερικές φορές χρειζόμαστε απλώς έναν Χαμντί, για να νοιώσουμε σουλτάνοι.
Για τα σημάδια συμφωνώ. Είναι ίχνη της καταγωγής μας. Πατήματα και χαρακιές

roula karamitrou είπε...

Καλώς όρισες, δικέ...άλλε, δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω ότι είμαστε άλλοι, αλλά όχι τόσο:)
Θα τα λέμε
Καλό βράδυ

ritsmas είπε...

Βρε Allu Fun Marx, δεν σε κακολογώ. Το αντίθετο, λέω τα καλύτερα γενικώς.Τώρα , ότι εχεις κάτι κωλυματα,τα έχεις κι ας το αρνείσαι. Κατα βάθος ομως και οι δυο ειμαστε ...ελευθεροι ανθρωποι κι αυτό ειναι πολυ σημαντικό
ΥΓ Ρουλα, ευχαριστούμε για τη φιλοξενια
ριτς

roula karamitrou είπε...

Παρακαλώ, Ρίτσα καλοδεχούμενοι:)
Πάρε και κάτιτις απ' τα καλούδια για το δρόμο
Καληνύχτα:)