(12)

Δεν πήγε στο γιατρό. Σαν να έβλεπε και ν’ άκουγε καλύτερα απ’ την επομένη. Αποφάσισε, αντ’ αυτού να πάει σε διαιτολόγο, μικρός, γιατρός ήταν κι αυτός. Είχε χτυπήσει high skor, εκείνη την περίοδο, ακόμα και για τις συντρόφισσες τις μυημένες, στο παιχνίδι της τάβλας.

Ήθελε να χάσει κιλά και ν’αρχίσει να περπατάει. Το πρώτο, μαζί με το τσιγάρο έκαναν κακό στα πάντα και το δεύτερο καλό στα πάντα, έτσι δεν της είχαν φάει τ’ αυτιά, όλοι από μικρή;

Τα δροσερά κορίτσια ήταν του αντικαπνιστικού και της υγιεινής, είπαν κάτι και για το νερό σε σχέση με τις ρυτίδες και για το σύνολο του σχεδίου στην αναπτέρωση της libido. Η Ρούλα ήταν μαύρα τα μαντάτα και στον τομέα αυτό, την αποφράδα, εκείνη, περίοδο , της καλάρεσε το σχέδιο. Μπορεί όλα αυτά να ‘κάναν κάτι… και στα μάτια και στα αυτιά. Έστω παράπλευρα, πού ξέρεις;

Έφεραν τα κορίτσια, την επαύριο, ντάνα τις πληροφορίες. Για υγιεινή διατροφή, για ήπια άσκηση, για τα υγρά και την επίδρασή τους στο σώμα μας, για sex. Είχε παίξει και το παρά πέντε την προηγούμενη με την αμίμητη ατάκα της Θεοπούλας «Αχ, ξεχνιέται το sex,βρε κορίτσια;» το κόπιαρε η Ρούλα έδεσε το γλυκό. Γέλασαν πολύ. Με όλο το σχεδιασμό.

Η αναστύλωση άρχισε. Αργή κοπιαστική και επίμονη. Με τα κορίτσια από δίπλα… Τον Σπάνιο αγαπημένο να μετράει και να μαγειρεύει με ευλάβεια όλα τα διαιτητικά και τη γιάφκα να αναγνωρίζει τις αλλαγές, με συγκρατημένο χαμόγελο, μιλώντας, κάπου, κάπου για υποκατάστατα. Να’ναι καλά όλοι οι παλιοί και νέοι αγαπημένοι. Τη βοήθησαν ν’ αντέξει τη Ρούλα. Με ότι ήξερε ο καθένας.

Και κάπου εκεί στον ιδρώτα στην πείνα στην προσπάθεια και στην ικανοποίηση, άρχισε να βλέπει λιγότερο θολά και είδε τις τρεις κόρες μέσα της να λιάζονται νωχελικά στον ήλιο, δίπλα, στο απόλυτό τους πάθος, τη θάλασσα. Τις είδε και τις άκουσε να ευχαριστούν τη ζωή, που είναι ωραία.