Δεν μπορείς του΄λεγε, δε μπορείς να έχεις τέτοια συμπεριφορά.
Και κείνος άκουγε είσαι μικρός και δε μπορείς.
Κι έκανε ότι περνούσε απ’το χέρι του για να της αποδείξει ότι μπορεί.
Μπορεί τη ρωτούσαν, μπορεί αυτό το παιδί να προχωρήσει;
Και κείνη έλεγε μπορεί, προσπαθώντας να κρύψει το ίσως.
Και μπόρεσε, αφού έφαγε στη μάπα το μπορεί… αλλού και τον έδιωξαν στα μουλωχτά.
Και μπόρεσε… και μπορεί να μπορέσει κι άλλο… αλλιώς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg){kind=small}
6 σχόλια:
Αλλιώς τα μπορεί θα κολλήσουν το δεν μπορούσε και θα κλαίν όλοι με μαύρο δάκρυ.Αυτοί μπορούν και κλαίν.Εμάς μας ρωτούν αν μπορούμε αν τους ακούμε.Εμάς που γενικώς δεν μπορούμε.
Φιλί...
Κι όντως, οδευτή συμπάσχουν...μετά:)
Ρουλάκι μας, απλώς την καλημέρα μου :-), ξέρεις εσύ.
Καλημέρα, φιλενάδα:)
και μπόρεσε, και θα ξαναμπορέσει -κι αλλιώς, κι αλλού.
Τα "παιδιά" όλα τα μπορούν
Καλημέρα Ρούλα :)
Φιλιά πολλά
Γεια σου, βρε Νατασσάκι, καθόλου συγκρατημένα αισιόδοξο, μικιό κοπέλι:)
Δημοσίευση σχολίου