Άς στο διάλο είπ’ η μάνα…τι άλλο… και πήγε να βάψει τ’αυγά και να φκιάσει τα τσουρέκια

Ήρθε πρωί. Χτύπησε το κουδούνι πρώτα, λίγο… ίσα νακουστεί το γαμωκουδούνι. Τι το χτυπάς ρε, μάνα αφού ξέρεις δε μπορώ να σηκωθώ, τι το χτυπάς και μου το θυμίζεις; Κλειδιά έχεις, άνοιξε και μπες, ποιος να σου πει όχι;

-Έλα, μπες βρε μαμά, μη χτυπάς άλλο
-Ξέχασα μωρέ, ξέχασα να σου πω δε θαρθει, χτες
-Ποιος μαμά, τι ξεχασες…ποιος δε θαρθει;
-Το κορίτσι, μωρέ της Αφροδίτης για την ένεση
-Ήρθαν, ήρθαν μην ανησυχείς, πριν λίγο έφυγε…μου έκανε την ένεση

-Τι έγινε αυτό, πάλι έπεσε…και συ δεν είπες… είπες χαλαρά κάντο…πες σφιχτά…πιο σφιχτά
-Ποιο μαμά, ποιο έπεσε…τι δεν είπα;
- Για τον επίδεσμο, ρε παιδί μου λέω…δεν είπες πιο σφιχτά και πάλι έπεσε
-Δεν πειράζει ρε μάνα θα τον ξαναβάλουμε, έλα

- Μα δεν κάνει να πέφτει, το χρειάζεσαι για το γόνατο όχι για τον αστράγαλο…πες πως…πες πιο σφιχτά
-Πώς να πω πώς ρε μάνα, πώς να πω πόσο πιο σφιχτά, πώς να σου πω πόσο…θα πέσει θα το ξαναδέσουμε θα το βρούμε το πιο σφιχτά
-Μα δεν κάνει να πέφτει…πες πόσο…πως λέει ο πατέρας σου για τον μπακλαβά…πόσο γλυκός είναι, αφού λέει ο άνθρωπος πολύ, πολύ γλυκός είναι το ξέρει, αφού είδι έναν πότρωγι…ίσύ δεν ίδις…δεν ίδις το γιατρό που το βαλε…πες πόσο!

-Έλα, βρε μαμά τύλιγε κι ας πέσει, εξάλλου σαν να μη το χρειάζομαι σήμερα, δε με πονάει καθόλου ούτε το κάψιμο το χτεσινό δε νοιώθω, δε το αισθάνομαι
-Ε… ντιπ αναίσθητη μια ζωή… τώρα;

-Ωραία βρε…άλλο νέο… τσουρέκια θα φτιάξουμε σήμερα;
-Άσε με μη με συγχίζεις…ας το διάολό όλοι τους…ακούς εκεί 3 ευρώ για τρία κιλά τσουρέκια…για ένα φακελάκι κακκουλέ κι ένα μαχλέπι, ένα χιλιάρικο.15 χρόνια έκανα τσουρέκια με τα χύμα μυρωδικά που χα πάρει, το να σε σκόνη το άλλο καρυδάκι, η σκόνη εξατμίζεται…φεύγει η μυρωδιά της, ενώ το καρυδάκι, όταν το τρίβεις εκείνη την ώρα, μυρίζει πιο πολύ. 15 χρόνια τσουρέκια…τους απατεώνες βαρέθηκα, άκου ένα χιλιάρικο…4 κιλά τα Χριστούγεννα και 4 το Πάσχα, κάθε χρόνο…ενδιάμεσα ποτέ δεν έκανα…στις γιορτές πρέπει να μυρίζει το σπίτι…βαρέθηκα, κουράστηκα…πονάει και η πλάτη μου απ’το πρωί…κι είναι και τ’αυγά…
-Ας τα ρε μάνα τ’αυγά σήμερα…αύριο…όχι όλα μαζί
-Δε γίνεται αύριο…αύριο έχει άλλα, μαζί πρέπει…σήμερα…ακούς εκεί ένα χιλιάρικο δυο φακελάκια;

-Και πόσο τα είχες αγοράσει τα χύμα τα μυρωδικά;
-Τίποτα μωρε…κανά κατοστάρικο…άντε 150…4 και 4 κιλά κάθε χρόνο, 8 επί 15 χρόνια…120 κιλά τσουρέκια…και τώρα ας στο διάλο…και με πήρε και η άλλη πρωί πρωί να μου ευχηθεί η ακατανόμαστη…αλλά της το ‘πα αυτή τη φορά…μην ξαναπάρεις τηλέφωνο, δε θέλω, καταλαβαίνεις…το πουστοχώρι σας που λέει κι ο πατέρας σας…αυτό δεν το ‘πα…το ‘πα από μέσα μου, μεγαλοβδομαδιάτικα. Κατάλαβες η θεούσα θέλει να συγχωρεθεί μεγαλοβδομαδιάτικα και παίρνει να ευχηθεί…δε θέλω βρε παιδί μου, καταλαβαίνεις δε θέλω κανένα…
- Εντάξει βρε μάνα, της το πες καλά έκανες… δε θα ξαναπάρει

-Σιγά μην ακούει…σαν τ’αλλά τα δυο που ήρθανε χτες το βράδυ και με πρήξανε…μην κάνεις το ΄να και μην κάνεις το άλλο…και τι τα θες δυο φαγητά…και γαρίδες και αγκινάρες…τι τις θες τις αγκινάρες, τόση ώρα καθάρισμα…Ας στο διαλο, αλεπουδάκια και πότε θα τις φάμε τις αγκινάρες, τώρα είναι η ώρα τους…κι οχτώ νοματαίοι ποιος θα πρωτοφάει μ’ένα φαγητό
- Τι οχτώ βρε μάνα ποιοι οχτώ, έξι είμαστε

-Καλά καλά και συ εξυπνάδες… τι έξι τι οχτώ το ίδιο είναι ένα φαί δε φτάνει
-Άστα βρε μάνα, όχι όλα μαζί
-Ναι, ναι άστα βρε μάνα, πιάστα ρε μάνα να λες…πάω πάω να κάνω τα τσουρέκια…τ’αυγά έτοιμα τα χω…εσάς περίμενα να μου πείτε πότε θα τα βάψω τ’αυγά…εντάψει; που λέει και το μικρό
-Εντάψει, μαμά

-Τα φάρμακα σου τα πήρες ή τα ξέχασες πάλι αλαφροίσκιωτη;
-Τα πήρα, ρε μάνα…εδώ τα ‘χω μπροστά στη μάπα μου…τα πήρα
-Τα πήρες και συ…έχουμε πήξει στο φάρμακο εδώ μέσα άλλα εγώ, άλλα ο πατέρας σου, άλλα εσύ…άντε να δούμε… ας στο διάολο…φεύγω…το βράδυ θα κάνω σπανακόρυζο…θα σας φέρω
ΓΚΡΑΠ! Έκλεισε η πόρτα!

Γι αυτό σας λέω αδέρφια, άμα η θολούρα είναι οικογενειακή υπόθεση, άμα είναι στα σταγονίδια την ετσακώνει όλη ο πρωτότοκος κι άμα είναι τυχερός την εμοιράζει, άμα δεν είναι…
…Γέλια πολλά είχε ο θολός διάλογος…δεν τα ‘βαλα…ελεύθερα παιδούδια όπου θέτε τα βάζετε!