25η Μαρτίου…τώρα που κατεβάσαμε τις σημαίες

Βροντάει η πλάση σήμερα,
χαρούμενη ξυπνά.
Φουσκώνουνε τα πέλαγα.
Ψηλώνουν τα βουνά.

Τραγούδια και χαρές
σε πόλεις και χωριά.
25η του Μαρτιού.
Γιορτάζει η λευτεριά.

Το ‘πε η Φατμά, αργά δυνατά και καθαρά, όπως της έλεγε η anne στο σπίτι που το ‘λεγαν και το ξανάλεγαν τις προηγούμενες μέρες. Έκεί, λίγο στο Μαρτιού, μπερδεύτηκε…ρ-τ- ι- ου…πολλά δύσκολα μαζί, τη μπέρδευαν, αλλά το’πε κι αυτό και ξαλάφρωσε και έλαβε το χειροκρότημα.

Κατέβηκε από τη σκηνή, πήγε προς την τάξη της…κρυφοκοίταξε τη μαμά της.

Aferin, διάβασε στα χείλη της, συνοδευμένο από φιλάκι χαμογελαστό. Της έκανε και νόημα να φτιάξει τα μαλλιά της.

Μπήκε στη σειρά της σηκώνοντας το λαστιχάκι στο κοτσίδι της.

Την πλησίασε η δασκάλα της, της χάϊδεψε τα μαλλιά και της είπε στ’αυτί «Μπράβο, Φατμά, μπράβο σου! Πολύ ωραία το’πες το ποίημα σου.»

Σήκωσε η Φατμά το κεφάλι και χαμογέλασε, ευχαριστημένα, στη δασκάλα της, καθώς έστρωνε το λαστιχάκι στο κοτσίδι της.