Στελεχάρες !

Χτυπάει το τηλέφωνο.
Ποιος να’ναι πρωϊνιάτικα; Άστο θα ξαναπάρει.

Γυρνάει πλευρό. Κουκουλώνεται και μυρίζει την αγκαλιά του Μορφέα για να την ξαναπάρει, μαζί.
Και’κει που κινούσαν…

Το κινητό από το κομοδίνο.
Γαμώτο, κάτι συμβαίνει.

«Ναι», ανήσυχο.
«Μαρία, αγουροξυπνημένη σ’ακούω.»

Άντε, καλέ ιδέα σου, οχτώ παρα πέντε και να κοιμάμαι; Με κλώτσησε η γελάδα στο άρμεγμα και ζαλίστηκα, λιγουλάκι.

«Τι συμβαίνει κύριε διευθυντά;»
«Μαρία, εμείς σε στείλαμε για επιμόρφωση και συ κοιμάσαι;»

Α και χουμόρ, καλό μου!

«…Είμαι σκοτεινός τύπος, πολύ σκοτεινός. Μου΄ρχεται έμπνευση, μόνο τις νύχτες, ειδικά όταν βγαίνουν τα φαντάσματα.»

…
«Κύριε διευθυντά μ’ακούτε;»

«Ναι…ναι Μαρία…ήθελα να σε ρωτήσω, έχεις κάνει το σεμινάριο για τους υπολογιστές;»
«Όχι»

…
«Κύριε διευθυντά δε σας ακούω.»

«Α, δεν το κανες;»
«Γιατί με ρωτάτε;»
«Να, γιατί ήρθε ένα χαρτί προχθές στο σχολείο για τον καινούριο κύκλο και οι υπόλοιποι συνάδελφοι κατέθεσαν αιτήσεις και είπα να σε ρωτήσω και σένα.»
«Α, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον κύριε διευθυντά, μέχρι πότε μπορούμε να καταθέσουμε τις αιτήσεις;»
«…Ε…ε, χθες τις έστειλα τις άλλες των συναδέλφων, μέχρι χθες ήταν η προθεσμία»

…
«Μαρία…μ’ακούς;»

«…Ναι, σας ακούω…προσπαθώ…σας ακούω. Κοιτάξτε, αφού είναι έτσι…ίσως καλύτερα, έχω να τελειώσω και την επιμόρφωση που με στείλατε, κατά πάσα πιθανότητα θα μου προκύψει και μια εγχείρηση… μάλλον δε θα προλάβαινα και το σεμινάριο των υπολογιστών. ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΥΡΙΕ ΔΙΕΥΘΥΝΤΑ.

«Εντάξει, Μαρία αυτό σε ήθελα. Γεια σου!»
«Καλημέρα, κύριε διευθυντά.»