Προεγχειρητικός έλεγχος- φάση Α

Παρασκευή, πρωί. Ξύπνησε χώμα. Ζήτημα αν είχε κοιμηθεί δυο ώρες. Γύρνα από ‘δω, γύρνα από ’κει, γύρνα ολούθε…μάχη όλο το βράδυ στη διπλή, μοναχική της κλίνη.

«Βρε, μπας κι είχε δίκιο ο καλός μου, που κοιμάται στο στενό- στενό καναπεδάκι του; Πού χώρος να γυρίσεις, εκεί; Λες να μου φταίει η άπλα και δε μπορώ να κοιμηθώ;» αναρωτήθηκε η 41 Μαϊων, κόρη προσπαθώντας να μαζέψει τα κομμάτια της και να σηκωθεί.
«Άντε σήκω μια μέρα είναι θα περάσει, μέχρι το μεσημέρι είναι το τρέξιμο…μετά πίσω… και ύπνο. Πού θα πάει…δε μπορεί, θα κοιμηθείς το μεσημέρι…»

Σηκώθηκε, βαριά.

Η μέση της την πέθαινε…το γόνατο σιγή.

Τι ‘ναι τούτο το πράμα; Το γόνατο ετοιμάζουμε για εγχείρηση…η μέση δε λέει να σταματήσει να πονάει, σκέφτηκε για χιλιοστή τρίτη φορά…τι να πω; Ξέρουν οι γιατροί…

Έκανε τον καφέ της, βαρύ κι αυτό.
Κάπνισε δυο τσιγάρα το ένα πάνω στο άλλο.
Τίποτε. Το μάτι δεν άνοιγε.
Μπήκε στο μπάνιο, ακολουθώντας την αμερικάνικη πρωινή διαστροφή. Δεν είχε άλλη επιλογή.
Κάτι έγινε…Βρε τα κωλοαμερικανάκια!
Ήπιε το υπόλοιπο του καφέ της, στάνιαρε το μυαλό της, ετοιμάστηκε και βγήκε.

Μπήκε στο αυτοκίνητο και έκανε ανασκόπηση του πρωινού καψονιού
Γιατρός, εξετάσεις.
Θεώρηση.
Πίσω, ξανά παράδοση.
Beaute.
Λήξη πρώτης φάσης, προεγχειρητικής προετοιμασίας- ελέγχου.

…Ελπίζω ύπνος.

Σε μια ώρα είχε τελειώσει. Λαχείο!
Παρκάρισμα βρήκε, αμέσως, οι εξετάσεις καλές, κίνηση καθόλου, ξανά παρκάρισμα εύκολο, τρεις τέσσερεις, έττεροι υπερήλικες, στην ουρά για τη θεώρηση, ξανά καθόλου κίνηση…παρκάρισμα αυτή τη φορά…ΜΠΡΟΣΤΆ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ!

«Λαχείο!… μπα προχθές πήρα και στον…κουβά» σκέφτηκε. «Θα μου κάνω, όμως ένα δώρο. Ένα καινούριο κόκκινο πορτοφόλι»
Είχε παρκάρει μπροστά, στο μαγαζί με τα δερμάτινα, μοδάτα αξεσουάρ, που ήταν κάτω από το ιατρείο..

Πήγε παρέδωσε τις θεωρημένες εξετάσεις, κανόνησαν το ραντεβού για τη Δευτέρα στο νοσοκομείο για τον προεγχειρητικό έλεγχο, φάση Β.
Κατέβηκε, ξαλαφρωμένη…

«Καινούριο κόκκινο πορτοφόλι…άσε την επέμβαση, τώρα. Αφού το λένε όλοι, ρουτίνα είναι. Με τόσο κόσμο μίλησες. Όλοι πήγαν καλά. Τι τρώγεσαι;…Και η Ντίνα; Εντάξει μια στους δέκα αποτυχία…Πονάει, λέει πολύ…Δεν μπορεί να περπατήσει σχεδόν καθόλου…μόνο υποβασταζόμενη, αγκαζέ, όποτε ο Στράτος είναι arround… Άστο! Τώρα το κανονήσαμε…καλά θα πάει! Άστο…Καινούριο κόκκινο πορτοφόλι, τώρα!»