(2)

-Ανάσταση, ξημέρωσε, φώναξε η Ζαχάρω εν πλήρει εξαρτήσει, με καπέλο, σωσίβιο και κουβαδάκια παραμάσχαλα έτοιμη για πλατσούρισμα costa-costa.
- Τι ξημέρωσε, βρε βούρλο; Εξίμησι είναι ακόμα η ώρα. Κοιμήσου κουντουρντισμένο.

-Αχ, αχ πονάνε τα ποδαράκια μου, μη μου μιλάς και συ αποτομούτσικα.
-Πώς να μην πονάνε, λύσαξες χθες με τον ποδαρόδρομο, εσύ μπορεί να ‘σαι τρία, αλλά εγώ σαράντα και ευρύεδρη, γαμώ την αγανάκτησή μου.

-Σταματήστε κορίτσια να κοιμηθούμε!

- Μμμ, μίλησε και η έφηβη επαναστάτρια . Να κοιμηθούμε, να κοιμηθούμε! Όσο ήσουν στο προσκήνιο ή κοιμόσουν ή δάγκανες. Γι’ αυτό τρέχουμε και δε φτάνουμε τώρα, και για ένα πήδημα, θου Κύριε, συ είπας βλαμμένο, ήρθαμε ως την άκρη του κόσμου.
-Α,πα,πα, μη λες έτσι, Ρούλα, και οι καλογυαλισμένοι θρόνοι έχουν αυτιά, είπε η Ζαχάρω, βάζοντας, ένοχα το δάχτυλο στο στόμα της.

-Αγιε μου Φανούριε, τι στο καλό μου τις φανέρωσες; φώναξε η Ρούλα, μπας και την ακούσει.

Η πριγκιπέσσα, ως προσωποποίηση του οξύμωρου, από τότε που αποφάσισε ότι η ζωή είναι ωραία, άρχισε να βαριακούει και συγχρόνως να ακούει φωνές. Όχι, καλέ, δε σάλταρε η γυναίκα, απορώ πως σας πέρασε αυτό από το μυαλό. Δικές της φωνές άκουγε. Από το παρόν και από το παρελθόν. Και η μια φώναζε και κοιτούσε δεξιά, η άλλη φώναζε και κοιτούσε αριστερά και η Ρούλα, συνηθέστερα, μόνο κοιτούσε προς τα πάνω, επικαλούμενη τη Θεία βοήθεια.

Σε ένα πράγμα, μόνο, ταυτίζονταν και οι τρεις. Στα απλόχερα χάδια.
Τίνι τρόπω, όμως; Εδώ άρχιζε το μπάχαλο, όπως καλή ώρα.

Η τρελοκοτσιδού η Ζαχάρω ήθελε να της τα δώσουν, απλόχερα, όταν δυσκολευόταν, παραπονιόταν και έκλαιγε.

Ο πιστολάς η Ζαχαρούλα να δαγκάσει, τι πιο φυσικό, και να της τα δώσουν απλόχερα.

Τρίτη και καταϊδρωμένη η τρελή σαραντάρα η Ρούλα ήταν διαθέσιμη να εξηγήσει, μέχρι σκασμού, γιατί και πότε τα χρειάζεται και στο πίσω, μα πολύ πίσω, μέρος του μυαλού της ήθελε να τα κερδίσει. Για το πώς, δεν ήταν πολύ σίγουρη. Να αφεθεί στην τύχη… να ακολουθήσει το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Το σκεφτόταν, δεν το ‘χε αποφασίσει ακόμα.

Ότι μπορεί, μπορεί λέω τα χάδια να χαρίζονται απλόχερα, μόνο και μόνο από αγάπη δεν έπαιζε, ούτε ως πιθανότητα στο σενάριο.

…Για λίγο επικράτησε σιγή. Οι τρεις συντονισμένοι βαθείς αναστεναγμοί σήμαναν τη λήξη του επεισοδίου.

- Αντε, μια κανάτα καφέ, καμιά πεντακοσαριά τσιγάρα και καυτό νερό, μπας και έρθουμε στα ίσα μας κορίτσια. Μας βλέπω να το καίμε, πάλι, στην προθέρμανση το παιχνίδι. Κατά τα άλλα, ήρθαμε με πολύ καλό σχεδιασμό, τρομάρα μας.

Σηκώθηκε, λοιπόν η Ρούλα αγκαλιά με τη Ζαχάρω και τη Ζαχαρούλα, έκαναν το ειωθός να μαζέψουν τα σκάγια του πρωινού ξυπνήματος (τελικά έπρεπε να το πάρει απόφαση η Ρούλα ήταν πολύ σκοτεινός τύπος) και με το σύνθημα «Όπως, καταλαβαίνετε είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», έβαλαν σε εφαρμογή το πρόγραμμα αναστύλωσης.

Στι εννέα που λέει και ο ξανθός άγγελος της Ρούλας, ήταν κιόλας έτοιμες και οι τρεις.

Με τα κοτσίδια και τις κορδέλες της η Ζαχάρω, τα όρθια κατάμαυρα καρφάκια και το στρατιωτικό της αμπέχωνο η Ζαχαρούλα και με τη Ρούλα να κλέβει την παράσταση.

Κώμη ξανθή, καρέ, μέχρι τους ώμους, ανάλαφρα χτενισμένη, διακριτικό μακιγιάζ, κοσμήματα με άποψη. Μπλουζάκι λευκό με ανοιχτό, ντεκολτέ, να αναδεικνύει σιγοψιθυριστά το πληθωρικό μπούστο και να σταματάει λίγο πιο κάτω από τη μέση, επιτρέποντας στην τουρλωτή, άρτι απενοχοποιημένη, σέξυ κοιλίτσα της, επιτέλους να φανεί. Γκρι υφασμάτινο φαρδύ παντελόνι, ίσια ταξιδιωτικά παπούτσια και τελευταίο touch, μαύρο, κοντό, μόρτικο δερμάτινο μπουφάν να αφήνει ποπό και καπούλια να λικνίζονται, ελεύθερα…Unpectable!!!

Η συμφωνία κυριών είχε γίνει, εν παραλλήλω με την αναστύλωση «κορίτσια θα παραβρεθείτε στη συνάντηση, but I ll do the talking» είπε η Ρούλα και η Ζαχάρω τράβηξε με χαρά τις κοτσίδες της, ενώ ο πιστολάς η Ζαχαρούλα συμφώνησε μειδιώντας και ψιθυρίζοντας «αν δεν ήμουν εγώ σιγά μη δεν ερχόσουν, βλαμμένη».

Η Ρούλα , δεν άκουσε τον killer και ικανοποιημένη από τη συμφωνία κοιτάχτηκε για χιλιοστή φορά στον καθρέφτη, έβαλε λίγο, απ’ τη γλυκιά λουλουδάτη της, κολόνια («γυναίκα που δε φοράει κολόνια, δεν έχει μέλλον», τάδε έφη Channel) πήρε τα κορίτσια από το χέρι και άνοιξε την πόρτα.

Hit the road, Ρούλα!