Προεγχειρητικός έλεγχος- φάση Β- επεισόδιο πρώτο

…και αφού έγινε και το beaute με κόκκινο πορτοφόλι και κόκκινο νύχι, Δευτέρα πουρνό-πουρνό, πήρε η κόρη το δρόμο για το νοσοκομείο…ασυνόδευτη!

Το τοπίο, θολό. Ένα μεγάλο κομμάτι του ουρανού, έτοιμο να πέσει στο κεφάλι της και ένα έττερο, ομολογουμένως μικρότερο, προσγειωμένο…ταμ στο δόξα πατρί της. Συννεφιά, υγρασία και ανοιξιάτικη, αρρωστημένη ζέστη, ολοκλήρωναν το σκηνικό.

Εκεί στην πύλη παραδόξως, άκουσε το σεκιουριτά να της φωνάζει «Πού πάτε, κυρία;», πάτησε ενστικτωδώς φρένο, κοιτώντας απ’ τον καθρέφτη της με ύφος «Ωχ, τι έκανα πάλι», άρχισαν να κορνάρουν οι από πίσω, ξαναπάτησε γκάζι κι έφυγε.
Έφτασε στην είσοδο του νοσοκομείου και έκανε δεξιά ακολουθώντας την ταμπέλα για το πάρκινγκ.

«Να δούμε, που θα το βάλουμε, τώρα;»

Μόνιμος εφιάλτης το παρκάρισμα για την, με το στανιό, σοφερίνα κόρη.

Κλεφτή ματιά στο ρολόι του αυτοκινήτου…15 λεπτά εναπομείναντα για το ραντεβού. Δεύτερη κλεφτή ματιά στον καθρέφτη του αυτοκινήτου…κανένας ενοχλητικός από πίσω.
«Δόξα τον Πανάγαθο!» αισθάνθηκε λίγο καλύτερα.

Πάρκινγκ για άτομα με ειδικές ανάγκες, δεξιά.

Έψαξε, για τον ορισμό, στο κιτάπι του θολωμένου της μυαλού, η κόρη.
Όχι, αποφάσισε! Στα άτομα με ειδικές ανάγκες δεν συμπεριλαμβάνονται χεσμένες από το φόβο τους σαραντάρες, που δεν έχουν ξανακάνει προεγχειρητικό έλεγχο, γιατί δεν έχουν ξανακάνει εγχείρηση, που ποτέ δεν έμαθαν εκείνο το παιχνίδι με το σκόρδο κρεμμύδι και μπερδεύουν το δεξί με τ’ αριστερό, που έχουν 25 χρόνια δίπλωμα με το στάνιο και μάλλον 15 χρόνια γκόμενο με το στανιό, που κοιμάται ήσυχος στο καναπεδάκι του και μια μέση που κραυγάζει… ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΥΓΡΑΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΚΙΛΑ ΣΟΥ!!!

«Δόξα τον Πανάγαθο»…δις…πάρκινγκ, τεράστιο…με δυο αυτοκίνητα ΜΟΝΟ!
Μπαίνει με τη μούρη, ανάμεσα στα δυο…για παρέα!

ΓΚΝΤΟΥΠ η μάσκα του αυτοκινήτου στο ρείθρο του πεζοδρομίου. Μικρό το κακό!

Τελευταία ματιά στο ρολόι. 10 εναπομείναντα!
Τσάντα, σακούλα με τα βιβλιάρια, κλείδωμα και βουρ στην ανηφόρα, ευτυχώς λίγη.
Κεντρική είσοδος, πρώτη ερώτηση τζίφος, δεύτερη «Ρωτήστε τις κοπέλες, εκεί», τρίτη στις κοπέλες… «ευθεία το διάδρομο, λίγο δεξιά και από το ασανσέρ στον πρώτο».

Η μέση δε θέλει να ακολουθήσει, αφού το γόνατο, σιωπηλό μεν της έχει κλέψει την παράσταση δε. Το κομμάτι του ουρανού στη θέση του στο δόξα πατρί! Τελευταίο και καταϊδρωμένο το στομάχι, παραπονεμένο, γιατί κανείς δεν του δίνει σημασία, δηλώνει κι αυτό παρουσία.

«Ευτυχώς δεν πάθαμε, τίποτα» σκέφτεται η κόρη και μπαίνει στο ασανσέρ, ευχαριστώντας τον κύριο που της παραχώρησε προτεραιότητα.

Όχτώ παρά τέταρτο, ακριβώς είναι έξω από το γραφείο της διευθύντριας του αναισθησιολογικού, κατά τις οδηγίες, μαζί με άλλες τέσσερεις, συνασθενείς. Η μία με μπαστούνι, η δεύτερη με πι και οι άλλες δυο με τα βιβλιάριά τους στο χέρι.

ΟΛΕΣ, ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΕΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΥΓΙΕΙΣ ΦΙΛΕΣ Ή ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ.

Το ισχυρό φύλο απών και στα ένδοξα γηρατειά. Ότι μπορεί ο καθένας σ’αυτό το ντουνιά.

Τρία τέταρτα αργότερα, με το πολυπόθητο παραπεμπτικό στα χέρια, κατευθύνεται στα εξωτερικά ιατρεία.

Του Κουτρούλη ο γάμος και η κόρη ως συνήθως καλεσμένη!

Παίρνει χαρτάκι από τον κύριο που, φιλότιμα, προσπαθεί να βάλει σε σειρά τους έττερους καλεσμένους του Κουτρούλη.
158η καλεσμένη στη σειρά!
Αφού ρωτάει το συμπαθέστατο κύριο ποιος καλεσμένος σερβίρεται, τώρα, και της δείχνει τον 128ο, παίρνει την άδειά του, η κόρη και βγαίνει έξω να κάνει τσιγάρο.

… «Και να μην τα πολυλογούμι», που έλεγε κι ο ξάδερφος του πατέρα της, μετά από ωριαία αναμονή, βρίσκεται, καθισμένη, στην τελευταία, ελπίζει αναμονή, έξω από τα ιατρεία των αναισθησιολόγων και των ορθοπεδικών.

Δηλώνει παρουσία στο νοσοκόμο που ρυθμίζει την, εκεί, κίνηση και κείνος τη γράφει στη λίστα των νέων καλεσμένων και τις δίνει να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο με όλες τις αμαρτίες του παρελθόντος και του παρόντος.

Υπέρταση – φαρμακευτική αγωγή
Θυρεοειδής- φαρμακευτική αγωγή
Τάση για μεγαλοκαρδία
Αναπνευστικά ψιλοπροβληματάκια
Παλιό ιστορικό μυοκλονικής επιληψίας

Υπογράφει η κόρη και περιμένει.

Μια ώρα, μετά ακούει το ονοματάκι της.
Πέμπτη πόρτα αριστερά της λέει ο νοσοκόμος.
10 και 30.Pa mal, pa mal, μονολογεί η κόρη.

Στις 11 και 30 και αφού η αναισθησιολόγος, πήγε στην τουαλέτα, γύρισε, εξυπηρέτησε δυο παλιές γνωστές και έδωσε προτεραιότητα σε μια κυρία που ήρθε μετά την κόρη λέγοντάς, αυστηρά «Η κυρία είναι το μόνο προγραμματισμένο ραντεβού, όλες οι άλλες είστε εμβόλιμες», κάθισε στην πολυπόθητη καρέκλα, μπροστά στο γραφείο της, και της έδωσε το ερωτηματολόγιο.

«Δεν μπορούμε…δεν γίνεται κυρία μου να προχωρήσουμε σε προεγχειρητικό έλεγχο και σε επέμβαση βραχείας νοσηλείας, εφόσον έχετε ιστορικό μυοκλονικής επιληψίας. Θέλουμε, πρόσφατο νευρολογικό έλεγχο για να μπορέσετε να κάνετε την αρθροσκόπηση.», ήταν το πόρισμα.

«Ε, να τον κάνουμε τον νευρολογικό έλεγχο…Πού να περιμένω για να με δει ο νευρολόγος;» ρώτησε…αφελώς, η κόρη.
Χαμογέλασε με συμπάθεια η αναισθησιολόγος.
«Ε… σε μας…θα πρέπει να περιμένετε, αρκετά…ένα με δυο μήνες, ανάλογα τα ραντεβού. Καλύτερα να δείτε τον παλιό σας γιατρό…και δώστε και το πόρισμα στο συνάδελφο ορθοπεδικό. Η αρθροσκόπησή σας αναβάλλεται. Εύχομαι όλα να πάνε καλά.»

«Κι εγώ…» της ανταπάντησε η κόρη.
«Εύχομαι και ελπίζω.»