Κι ένα για τη Δ.Ε.Η….κατόπιν

Μπροστά στο παράθυρο με το κερί του στο τραπεζάκι, ν’ακούει μουσική και να κοιτάει το σταυροδρόμι να δει τι κάνουν οι άλλοι. Έχει μισή ώρα που έφυγε…το νέο αποδημητικό, αφότου οι πελαργοί εγκατέλειψαν τη χώρα.

Το ρεύμα.

Το αναζητούμε άπαντες, με το Μπένυ μπροστάρη.
Υπομονή, θα’ρθει.

Ο θορυβώδης μπακάλης της γειτονιάς με το ημιάδειο μαγαζί κατευθύνεται προς το μπακάλικο.

Ξεκλειδώνει και μπαίνει.
Μαυροντυμένη πελάτισσα μπαίνει κι αυτή, λίγο μετά.
Ο περιπτεράς βγαίνει απ’ το περίπτερο και παίρνει το δρόμο για το μπακάλικο. Μπαίνει.

Ο μπακάλης βγαίνει και παίρνει το δρόμο για το περίπτερο.

Σε κανα εικοσάλεπτο το αυτοκίνητο του μπακάλη παρκάρει έξω απ΄το μαγαζί.
Βγαίνει ο καφετζής, αφήνοντας το αυτοκίνητο ξεκλείδωτο και αφού παίρνει τα τσιγάρα του, πηγαίνει προς το καφενείο.
Σε τρία, τέσσερα λεπτά κατεβαίνει απ’ το αυτοκίνητο του μπακάλη η συνοδηγός του καφετζή, το κλειδώνει και πορεύεται σε κατεύθυνση αντίθετη από το καφενείο.
Ο περιπτεράς επιστρέφει στο περίπτερο, σφίγγει το χέρι του μπακάλη, του δίνει τα τσιγάρα του κι οι δυο αποχαιρετούν τη γυναίκα του περιπτερά που ανεβαίνει στο σπίτι.

Ο μπακάλης επιστρέφει στο μαγαζί του.

Τα φώτα ανάβουν στη γειτονιά και σε δευτερόλεπτα ξανακλείνουν, μόνο στο μπακάλικο.
Σε κανα τέταρτο η πελάτισσα η μαυροντυμένη εξέρχεται του μπακάλικου και τα φώτα ξανανανάβουν.

Πέντε λεπτά αργότερα σβήνουν τα φώτα του μπακάλικου και ο μπακάλης κλειδώνει το μαγαζί του. Τσεκάρει το αυτοκίνητό του να δει αν είναι κλειδωμένο κι αυτό και χάνεται μες στη νύχτα.

Αλλαξοκωλιές στη γειτονιά ή δεν είδα καλά μες στη νύχτα;